Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Γονεικη ισοτητα και συγκρουσιακα διαζυγια

Ισοτητα γονεων και συγκρουσεις γονεων


γονεικη ισοτητα


Διαζυγιο και παιδι


Τα διαζύγια που συνοδεύονται από έντονες διαμάχες και συγκρούσεις (10-15% των οικογενειών στις ΗΠΑ), αν και δεν αποτελούν την πλειοψηφία των περιστατικών που παραπέμπονται στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας για παιδιά και εφήβους, συνδέονται με ψυχική φθορά στα ίδια τα παιδιά, στις οικογένειές τους, καθώς επίσης και στους ειδικούς ψυχικής υγείας ή άλλα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Τα παιδιά αυτά, γνωστά και ως «παιδιά του Αρμαγεδδώνα», εμπλέκονται και δοκιμάζονται στις μακροχρόνιες δικαστικές διαμάχες των χωρισμένων γονέων τους και χρειάζεται να διακρίνονται από τα παιδιά του διαζυγίου, όπως επίσης και οι επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική τους υγεία 1, 2.

Η συνεχιζόμενη έκθεση ενός παιδιού στις σοβαρές συγκρούσεις των γονέων του, είτε στα πλαίσια γάμου είτε στα πλαίσια διαρκούς ανταγωνισμού μετά το διαζύγιο, προκαλεί σοβαρό κίνδυνο για την ψυχική του υγεία και ανάπτυξη. Χωρίς να είναι γνωστοί οι ακριβείς μηχανισμοί μέσω των οποίων επιβαρύνονται τα παιδιά, αναφέρονται, μεταξύ άλλων, σοβαρές αντιδράσεις τους ακόμα και στον έλεγχο της πραγματικότητας. Μελέτες που πραγματοποιήθηκαν 10-15 χρόνια μετά το διαζύγιο, έδειξαν ότι οι νεαροί πια ενήλικες μπορεί να καταδιώκονται ακόμα από ζωντανές αναμνήσεις των συγκρούσεων των γονέων τους ενώ ένας σημαντικός αριθμός από αυτούς τους νέους θα εμπλακεί σε σχέσεις, στις οποίες υπάρχει κακοποίηση 1.

Σ' αυτές τις περιπτώσεις τα παιδιά μπορεί να γίνουν φοβισμένοι και έκπληκτοι παρατηρητές ή καταγγέλλοντες, ως αρχαίος Ελληνικός χορός, των γονέων τους ή ακόμα και ένθερμοι υποστηρικτές του ενός εναντίον του άλλου. Οι νέες συμμαχίες που δημιουργούνται υπηρετούν την πίστη του παιδιού στο γάμο ή την υπεράσπιση και διάσωση ενός γονέα με τον οποίο ταυτίζεται το παιδί και τον οποίο εκείνο θεωρεί, μερικές φορές μάλιστα λανθασμένα, ως θύμα. Τέτοιες συμμαχίες συμβαίνουν συχνά μεταξύ ενός παιδιού προεφηβικής ηλικίας και του γονέα που αντιτίθεται στο διαζύγιο. Η ομολογούμενη ατζέντα τέτοιων συμμαχιών είναι πιθανώς η αποκατάσταση του γάμου που απέτυχε, ενώ η κρυφή ατζέντα είναι συνήθως η εκδίκηση. Οι νέες συμμαχίες που προκύπτουν εξυπηρετούν διάφορες ψυχολογικές ανάγκες γονιών και παιδιών, όπως π.χ. την ανακούφιση της μοναξιάς που ακολουθεί το διαζύγιο και ως ισχυρό αντίδοτο στον μεγάλο ψυχικό πόνο από την απόρριψη και το αίσθημα αβοήθητου 2.

Στις χρόνιες διαμάχες μετά από το διαζύγιο, οι ισχυρότερες συμμαχίες συμβαίνουν στις ηλικίες 9-12 ετών. Στην προεφηβεία τα παιδιά συχνά αναπτύσσουν πολωμένες απόψεις υπό την πίεση και επήρεια του γονέα που επιδιώκει την αποξένωσή τους από τον γονέα-στόχο. Υπάρχουν γονείς που αποξενώνουν, και οι οποίοι μπορεί να περιμένουν επί χρόνια μέχρι τα παιδιά φτάσουν σ' αυτή την ηλικία με στόχο να τα κατευθύνουν σε καταστροφικές πράξεις και να αρχίσουν περισσότερες δικαστικές διώξεις 3.

Σύμφωνα με τους Wallerstein and Corbin 1, τέτοιες συμμαχίες φαίνεται πως γενικά δεν διαρκούν πολύ στη ζωή του παιδιού. Πολλοί νεαροί αναφέρουν αργότερα πως οι αντιδράσεις τους απέναντι στον «απαίσιο» γονιό κυριαρχούνταν από αντιλήψεις ανεξάρτητες από τη δική τους κρίση, κάτι για το οποίο μετανιώνουν ενώ είναι συχνά έντονος ο θυμός τους ότι εξαπατήθηκαν και δεν είχαν αληθινή σχέση και με τους δύο γονείς τους ή κάποιοι εκφράζονται με πολλή ενοχή για την άσχημη συμπεριφορά τους απέναντι στον ένα γονέα τους.

Τις τελευταίες δεκαετίες, παρατηρούμε στην καθημερινή κλινική παιδοψυχιατρική πρακτική τα διαρκώς αυξανόμενα αιτήματα χωρισμένων κυρίως γονέων (συνήθως μητέρων) για σεξουαλική (ή/και σωματική) κακοποίηση του παιδιού τους από τον άλλο γονέα (συνήθως πατέρα), συχνά στα πλαίσια διαφορών και συγκρούσεων για την επιμέλεια, επικοινωνία, διατροφή και άλλα θέματα που συνοδεύουν και ακολουθούν το διαζύγιο, γεγονός που προκύπτει και από τη διεθνή εμπειρία 4. 

Σήμερα πια, ολοένα και περισσότερες τέτοιες περιπτώσεις παιδιών εξετάζονται επανειλημμένα και για πολλά χρόνια από διάφορες υπηρεσίες καθώς και από ιδιώτες ειδικούς ψυχικής υγείας, οι οποίοι στερούνται συχνά ειδικής γνώσης και εμπειρίας, διαδικασία που από μόνη της μπορεί να προκαλέσει κακοποίηση σε ένα παιδί και θέτει σε αμφιβολία την αξιοπιστία των ισχυρισμών του, ακόμα κι αν αυτοί είναι αληθινοί.

Δύο σύνδρομα, τα οποία συμβαίνουν με αυξημένη συχνότητα από τη δεκαετία του 1980, περιγράφονται στη συνέχεια. Το πρώτο καλείται «Ισχυρισμοί για Σεξουαλική Κακοποίηση Παιδιών σε Πλαίσια Συγκρουσιακών Διαζυγίων» (ή Sexual Abuse Allegation in Divorce Syndrome, SAID Syndrome) και το δεύτερο «Σύνδρομο Αποξένωσης από τον Γονέα» (Parental Alienation Syndrome, PAS Syndrome).

Ισχυρισμοί για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών σε πλαίσια συγκρουσιακών διαζυγίων (ή Sexual Abuse Allegation in Divorce Syndrome, SAID Syndrome)


Στις ΗΠΑ τα ποσοστά ψευδών ή μη επιβεβαιωμένων καταγγελιών σεξουαλικής κακοποίησης αφορούσαν τις μισές περίπου περιπτώσεις σε παιδιά προσχολικής ηλικίας5,6. Σύμφωνα με άλλα στοιχεία, το 1993 τα ποσοστά μη τεκμηριωμένων ισχυρισμών κακοποίησης εκτοξεύθηκαν στο 66% (έναντι 35% το 1975) και σε πολλές περιπτώσεις αναφερόμενης κακοποίησης στα πλαίσια διαζυγίων ήταν ψεύτικες και η πλειοψηφία τους προέρχονταν από γυναίκες (μητέρες). Βεβαίως η μη τεκμηρίωση των ισχυρισμών δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν έχει συμβεί σεξουαλική κακοποίηση ή ότι απαραίτητα υπάρχει πρόθεση, αφού μπορεί να έχουν παρεξηγηθεί λόγια ή συμπεριφορές των παιδιών6. Τα παιδιά στις περιπτώσεις αυτές χρησιμοποιούνται σαν πιόνια του ενός γονέα στην προσπάθειά του να πληγώσει ή ακόμα και να καταστρέψει τον άλλο γονέα και πρώην σύζυγο. Οι ισχυρισμοί κακοποίησης, ακόμα και αν αποδειχθούν ψεύτικοι, μπορεί να έχουν βλαπτική επίδραση στη ζωή ενός ανθρώπου, καθώς και του παιδιού του.

Αντίθετα, σύμφωνα με τη μελέτη των Thoennes and Tjaden 7, η οποία είχε χρηματοδοτηθεί από το Εθνικό Κέντρο Παιδικής Κακοποίησης και Παραμέλησης των ΗΠΑ, το ποσοστό δεν ξεπερνούσε τότε το 2%. Σύμφωνα με τις ερευνήτριες, τα δικαστήρια και οι υπηρεσίες προστασίας των παιδιών θα πρέπει να συνεργάζονται και συντονίζονται στη διαχείριση τέτοιων περιπτώσεων και να τους παρέχουν το χρόνο και την προσοχή που απαιτούν.

Και τα ίδια τα παιδιά όμως είναι πιθανό να κάνουν ψευδείς καταγγελίες για λόγους συνειδητούς ή ασυνείδητους, ή αντίθετα να αρνηθούν κακοποίηση που έχει συμβεί. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις παιδιών που είναι «προγραμματισμένα», ιδιαίτερα όταν υπάρχουν διαφορές και διενέξεις μεταξύ των γονέων τους 8. 

Στις περιπτώσεις αυτές τα παιδιά χρησιμοποιούν ορολογία και λέξεις των ενηλίκων, «παπαγαλίζουν» την ίδια ιστορία ξανά και ξανά, σαν να την έχουν απομνημονεύσει, σε αντίθεση με παιδιά που έχουν πραγματικά κακοποιηθεί και δεν επιθυμούν να μιλούν για την εμπειρία τους αφού ντρέπονται ή τους είναι επώδυνο. Επιπλέον είναι λιγότερο πιθανό να δώσουν λεπτομέρειες ή λογική συνέχεια στα γεγονότα. Στις ερωτήσεις απαντούν με ασάφειες και αοριστίες ή γυρνούν προς τον γονέα για βοήθεια9. Στα μικρότερα παιδιά παίζουν ρόλο η φαντασία, η υποβολιμότητα και οι κατευθυντικές ερωτήσεις, ενώ στα μεγαλύτερα μπορεί να υπάρχει επιθυμία να εκδικηθούν ή να αντλήσουν κάποιο όφελος 10.

Σύμφωνα με τους Paradise et al 11, σε 39% των περιστατικών τους με αναφερόμενη σεξουαλική κακοποίηση εναντίον του γονέα, υπήρχαν διαφορές σε θέματα επιμέλειας ή επικοινωνίας. Στην ίδια μελέτη, τα παιδιά αυτά ήταν μικρότερης ηλικίας συγκριτικά με παιδιά στα οποία δεν υπήρχαν τέτοια θέματα, και οι ισχυρισμοί για σεξουαλική κακοποίηση εδραιώνονταν λιγότερο συχνά όταν συνυπήρχαν γονικές συγκρούσεις (67% έναντι 95%, μη σημαντική διαφορά), εντούτοις εδραιώνονταν σε περισσότερες από τις μισές περιπτώσεις.

H Καναδική Μελέτη Επίπτωσης Αναφερόμενης Κακοποίησης και Παραμέλησης Παιδιών 12, η οποία στηρίχθηκε στη μελέτη 7672 περιπτώσεων από τις υπηρεσίες πρόνοιας της χώρας, έδειξε πως περισσότερες από το 1/3 από αυτές δεν αποδείχθηκαν, αλλά μόνο 4% όλων των περιπτώσεων θεωρήθηκαν πως κατασκευάστηκαν με πρόθεση. Μεταξύ των περιπτώσεων με διαφωνίες για την επιμέλεια του παιδιού ή την επικοινωνία μαζί του, το ποσοστό ψευδών καταγγελιών ήταν μεγαλύτερο, δηλαδή 12%. 

Η συνηθέστερη μορφή επινοημένης κακομεταχείρισης ήταν η παραμέληση, ενώ άτομα που κατήγγειλαν ανώνυμα και γονείς που δεν είχαν την επιμέλεια (συνήθως πατέρες) έκαναν συχνότερα καταγγελίες με πρόθεση. Από το σύνολο των καταγγελιών με πρόθεση, οι γονείς που είχαν την επιμέλεια (συνήθως μητέρες) και τα παιδιά είχαν τις λιγότερες πιθανότητες να κατασκευάσουν καταγγελίες κακοποίησης ή παραμέλησης.

Σε άλλη μελέτη βρέθηκε πως τουλάχιστον 24% των αποφάσεων επιβεβαίωσης των καταγγελιών είναι είτε ψευδείς θετικές είτε ψευδείς αρνητικές 13. Πολλοί πιστεύουν πως τα παιδιά «λένε πάντα την αλήθεια», αγνοώντας το γεγονός πως τα παιδιά μπορούν να εκπαιδευτούν να «παπαγαλίσουν» σχεδόν ο,τιδήποτε και να κατευθύνονται ώστε να σχετίζουν ιστορίες αληθινές και ψεύτικες, να χρησιμοποιούνται σαν πιόνια και να εμπλακούν ή όχι στους βλαβερούς χειρισμούς ή τη νοοτροπία του γονέα που κατηγορεί ή και αποξενώνει το παιδί του από τον άλλο γονέα 14.

Το σύνδρομο αποξένωσης από τον γονέα (Parental Alienation Syndrome)


Πρόκειται για ακραίο φαινόμενο που συμβαίνει συνήθως στα πλαίσια έντονα συγκρουσιακών διαζυγίων και από μερικούς θεωρείται μορφή κακοποίησης του παιδιού, ενώ αντίθετα άλλοι αμφισβητούν την ύπαρξή του, αφού δεν περιλαμβάνεται στα ισχύοντα διαγνωστικά ταξινομητικά συστήματα της ψυχιατρικής. Περιγράφονται τρεις διαφορετικοί τύποι γονέων που αποξενώνουν τα παιδιά τους από τον άλλο γονέα 15. 

Ο πρώτος είναι ο αφελής που αναγνωρίζει τη σημασία και ενθαρρύνει τη σχέση των παιδιών του με τον άλλο γονέα και μόνο περιστασιακά θα κάνει ή θα πεί κάτι που μπορεί να αποξενώσει, χωρίς όμως να έχει τέτοια πρόθεση. Ο δεύτερος είναι ο γονέας που ενεργά αποξενώνει με τη συμπεριφορά του τα παιδιά από τον γονέα τους. Μπορεί ακόμα και να αφήνει στα παιδιά την επιλογή εάν θέλουν ή όχι επαφή με τον άλλο γονέα. Ο τρίτος τύπος είναι εκείνος που με εμμονή κάνει οτιδήποτε για να συμμαχήσει με τα παιδιά καθώς επίσης και να τα αποξενώσει από τον άλλο γονέα (γονέα-στόχο). Μερικά από τα όπλα που χρησιμοποιούν τέτοιοι γονείς είναι ψεύτικοι ισχυρισμοί για σωματική ή σεξουαλική ή συναισθηματική κακοποίηση των παιδιών τους ή ψυχική αρρώστια ή αλκοολισμό ή χρήση ουσιών ή ομοφυλοφιλία του γονέα-στόχου. Πρόκειται για μορφή γονεκτομής (parentectomy) ή απομάκρυνσης ή απάλειψης του γονέα-στόχου από τη ζωή των παιδιών του.

Στις ελαφρές περιπτώσεις του συνδρόμου υπάρχει, μεταξύ άλλων, έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ παιδιού και γονέα-στόχου ανάμεσα στις επισκέψεις, το παιδί εκφράζεται αρνητικά γι' αυτόν. Στη μέτριας βαρύτητας αποξένωση το παιδί εκφράζει δυσαρέσκεια για τις επισκέψεις στο γονέα-στόχο, αρνείται να ακούσει οτιδήποτε γι' αυτόν, ιδιαίτερα εάν είναι καλό, αρνείται να μιλήσει απευθείας μαζί του ή/και ευχαριστείται να ακούει αρνητικά νέα γι' αυτόν. Εκδηλώσεις σοβαρής αποξένωσης αποτελούν η ανοικτή κριτική του γονέα-στόχου, η απαίτηση από το παιδί να κρατάει μυστικά από αυτόν, παντελής έλλειψη ευγένειας προς τον γονέα-στόχο και ψεύτικοι ισχυρισμοί κακοποίησης 16.

Στις τελευταίες περιπτώσεις, οι ειδικοί ψυχικής υγείας γίνονται ακροατές ενός τρόπου σκέψης τύπου άσπρου-μαύρου, σχόλια για όλα ή τίποτα, καθώς και ότι υπάρχει ένας απόλυτα καλός και ένας απόλυτα κακός γονέας 16.

Διαχείριση-προτάσεις


Τα συγκρουσιακά διαζύγια αποτελούν ολοένα και συχνότερη αιτία προσέλευσης στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας για παιδιά και εφήβους. Δύο αρκετά συχνές εκδηλώσεις του φαινομένου είναι οι ψεύτικοι ισχυρισμοί κακοποίησης του παιδιού και η προσπάθεια αποξένωσής του από τον γονέα-στόχο, καταστάσεις οι οποίες, εκτός των άλλων επιπτώσεων στα παιδιά και τους γονείς τους, εγείρουν σημαντικά κλινικά και ηθικά θέματα 12.

Οι ειδικοί ψυχικής υγείας (παιδοψυχίατροι, παιδοψυχολόγοι κλπ) που ασχολούνται με τέτοιες περιπτώσεις επιβάλλεται να διαθέτουν την ειδική γνώση, εμπειρία και ειδικές τεχνικές εξέτασης του παιδιού, να κατανοούν τα κίνητρα των εμπλεκομένων και να μπορούν να ξεχωρίζουν πραγματικές από ψεύτικες περιπτώσεις κακοποίησης 5, 13, 17, 18. Οι ειδικοί αυτοί πρέπει να είναι επιφυλακτικοί σε καταγγελλόμενες περιπτώσεις κακοποίησης σε πλαίσια διαζυγίων ή επιμέλειας παιδιών και να τεκμηριώνουν τέτοιες καταγγελίες 14. Από την άλλη μεριά, χρειάζεται μεγάλη προσοχή αφού υπάρχουν υψηλά ποσοστά πραγματικής σεξουαλικής κακοποίησης σε πλαίσια συγκρουσιακών γάμων 19.

Χρειάζεται επίσης να ελέγχεται η πιθανότητα ύπαρξης ψυχικής διαταραχής (π.χ. παραληρητικού τύπου) ή διαταραχής προσωπικότητας στους γονείς που καταγγέλλουν, αφού π.χ., συχνά γονείς με διαταραχές προσωπικότητας οριακού ή ναρκισσιστικού ή οιστριονικού (υστερικού) τύπου μπορεί να χρησιμοποιήσουν τα παιδιά τους σαν πιόνια σε διεκδικήσεις επιμέλειας, επικοινωνίας κλπ. Άτομα με διαταραχή προσωπικότητας οριακού τύπου τυπικά παραμορφώνουν, υπερβάλλουν, περνούν τα λόγια τους σε πράξεις και συχνά ψάχνουν και καταφεύγουν σε ειδικούς με στόχο να συνεργαστούν με τις δικές τους παραληρητικές ιδέες 14.

Είναι απαραίτητη η συνεργασία μεταξύ όλων των εμπλεκομένων ειδικών σε περιπτώσεις συγκρουσιακών διαζυγίων καθώς και η ενημέρωση και άλλων επιστημόνων που ασχολούνται με παιδιά (π.χ. εισαγγελείς ανηλίκων, δικαστές) σχετικά με το φαινόμενο και τις επιπτώσεις του 7,13,20. 
Οι δικαστές χρειάζεται να αξιολογούν στοιχεία που είναι τεκμηριωμένα ή όχι, αλλά απλώς λέγονται, να επισημαίνουν τις ασάφειες και ασυνέπειες, και να παίρνουν αποφάσεις που δεν θα επιτρέπουν χρονοβόρες διαδικασίες βλαπτικές για τα παιδιά. Σε σοβαρές τουλάχιστον περιπτώσεις αποξένωσης η νομοθεσία να προβλέπει την επιβολή θεραπείας στον γονέα που συνειδητά και με δόλο αποξενώνει, την αφαίρεση της επιμέλειας από αυτόν/ήν, αποκατάσταση της σχέσης παιδιού και γονέα-στόχου, και την επιβολή βαριάς χρηματικής ποινής 14.

Σε μερικές πολιτείες των ΗΠΑ πρόσφατα εφαρμόζονται νέοι νόμοι για την τιμωρία γονέων, οι οποίοι εν γνώσει τους και με δόλο κατασκευάζουν καταγγελίες κακοποίησης, προκειμένου να κερδίσουν οικονομικά, υλικά ή σε θέματα επιμέλειας των παιδιών τους.

Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν υπάρχουν ή δεν έχουν αναπτυχθεί επαρκώς θεσμοί όπως το Οικογενειακό Δικαστήριο, το σώμα πραγματογνωμόνων, ειδικά τμήματα και υπηρεσίες, ενώ είναι ανεπαρκώς στελεχωμένες οι αρμόδιες εισαγγελικές κ.ά. υπηρεσίες. Αποτέλεσμα της υπάρχουσας δυσλειτουργίας στη χώρα μας είναι, μεταξύ άλλων, μικρός αριθμός ειδικών ψυχικής υγείας σε συγκεκριμένες παιδοψυχιατρικές υπηρεσίες, κυρίως γενικών νοσοκομείων, να σηκώνουν χωρίς την αναγκαία υποστήριξη το δυσανάλογο βάρος τέτοιων περιστατικών, με επιπτώσεις και στη γενικότερη λειτουργία αυτών των υπηρεσιών.

Συχνά υπάρχει ανάγκη για θεραπεία του παιδιού ή/και των γονέων του, με τη μορφή της ατομικής ή οικογενειακής ψυχοθεραπείας ή/και συμβουλευτικής των γονέων. Οι παιδίατροι και άλλοι ειδικοί υγείας που ανιχνεύουν τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να τις παραπέμπουν σε εξειδικευμένους ειδικούς ψυχικής υγείας για περαιτέρω διαχείριση και θεραπεία.

Τέλος, είναι σημαντικό να αναγνωριστεί από όλους τους εμπλεκόμενους η σημασία του, γενικά παραγνωρισμένου, ακόμα και σήμερα, ρόλου και της ουσιαστικής παρουσίας του πατέρα ή κάποιου πατρικού υποκατάστατου στη ζωή των παιδιών 21-24. Στη χώρα μας, συχνά αμφισβητούνται αποφάσεις δικαστηρίων, οι οποίες στη μεγάλη πλειοψηφία είναι υπέρ των χωρισμένων μητέρων, λόγω μη επαρκούς τεκμηρίωσης ή ακόμα και προκατάληψης.

Συμπερασματικά, είναι αναγκαίο να ληφθούν μέτρα σε όλα τα παραπάνω επίπεδα ώστε να περιοριστούν οι επιπτώσεις του προβλήματος των συγκρουσιακών κυρίως διαζυγίων προς όφελος πρωτίστως των παιδιών, των οικογενειών τους καθώς και όλων των εμπλεκομένων ειδικών ψυχικής υγείας, δικαστικών λειτουργών, νομικών και άλλων. Σε αντίθετη περίπτωση προκαλείται ανασφάλεια και απώλεια της εμπιστοσύνης στα παιδιά που έχουν ανάγκη να νοιώθουν ότι μεγαλώνουν σε ένα κόσμο που τους παρέχει αγάπη, ασφάλεια και προστασία.

πηγη  ΓΟΝΙΣ

Οι χωρισμένοι μπαμπάδες πρέπει να έχουν περισσότερο χρόνο με τα μωρά τους

Οι χωρισμένοι μπαμπάδες πρέπει να έχουν περισσότερο χρόνο με τα μωρά τους.


μπαμπα ελα


Εξαπάτηση χωρίς καμία επιστημονική απόδειξη, ότι τα παιδιά ηλικίας κάτω των τεσσάρων ετών θα πρέπει να ζουν κυρίως ή αποκλειστικά με τις μητέρες τους, μετά το διαζύγιο.



Έχετε ακούσει ότι τα παιδιά κάτω από την ηλικία των τεσσάρων ετών θα πρέπει να ζουν κυρίως ή αποκλειστικά με τις μητέρες τους, μετά το διαζύγιο των γονιών τους, έστω και η μια διανυκτέρευση υπό τη φροντίδα του πατέρα τους, δημιουργεί μια σειρά από προβλήματα - ειδικά για τα βρέφη; 

Αν ναι, τότε έχετε παραπλανηθεί! ακριβώς όπως οι πιο πολλοί δικηγόροι, οι δικαστές και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής έχουν παραπλανηθεί από αυτές τις εκθέσεις. 

Εκατόν δέκα διεθνείς εμπειρογνώμονες, λένε ότι εξαπατηθήκαμε!


Εκατόν δέκα (110) διεθνείς εμπειρογνώμονες έχουν υιοθετήσει το συμπέρασμα από τον ψυχολόγο Richard Warshak στην πρόσφατη ερευνητική εργασία του: Δεν υπάρχει καμία επιστημονική απόδειξη που να δικαιολογεί τον περιορισμό ή την αναβολή διανυκτέρευσης του παιδιού με τον μπαμπά, μέχρι την ηλικία των τεσσάρων. 
Δυστυχώς, οι ανησυχητικές αναφορές για τις διανυκτερεύσεις εξακολουθούν να αφθονούν, στερώντας από πολλά μωρά και νήπια, την νυχτερινή φροντίδα από τους μπαμπάδες τους.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, τέθηκε ως στόχος να απαντήσουν στο ερώτημα: Πώς τόσοι πολλοί άνθρωποι - συμπεριλαμβανομένων και των εκπαιδευμένων επαγγελματιών που εμπλέκονται στη λήψη αποφάσεων και την επιμέλεια των παιδιών και στην μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου για την επιμέλεια - μπορεί να πιστεύουν ότι η διανυκτέρευση είναι τόσο επιζήμια για τα βρέφη και τα νήπια;

Η απάντηση περιλαμβάνει μια διαδικασία που ονομάζεται woozling ή εξαπάτηση. 


Τι είναι το "Woozle". Ο όρος προέρχεται από μια παιδική ιστορία, όπου ένα παιδί μαζί με τους φίλους του απέκτησαν εμμονή με την ιδέα ότι καταδιώκονται από ένα τρομακτικό θηρίο που ονομάζεται woozle. Στην πραγματικότητα, φυσικά, δεν υπήρχε woozle. Απλώς έβλεπαν τα δικά τους ίχνη γύρω από ένα δέντρο. Είχαν εξαπατηθεί από τα ελαττωματικά "δεδομένα". 

Ο κοινωνιολόγος Richard Gelles επεσήμανε πριν από πολλά χρόνια ότι μια πεποίθηση ή μια αξίωση που βασίζεται σε ανακριβή, μερικώς ή ατελώς στοιχεία - δεδομένα, που έχουν επαναληφθεί τόσο συχνά ώστε τελικά οι άνθρωποι μπορούν να το πιστέψουν. Αυτό ονομάζεται "woozle" δηλαδή εξαπάτηση.

Η εξαπάτηση ή η παραπλάνηση με λανθασμένα στοιχεία οδηγούν σε άστοχες δημόσιες πολιτικές.


Ειδικά σε θέματα τόσο σημαντικά όπως ο χρόνος που πρέπει να περνούν οι πατέρες με τα παιδιά τους, θα πρέπει να είμαστε περισσότερο ευαισθητοποιημένοι αντί να αφήνουμε να μας εξαπατούν από διάφορες εκθέσεις χωρίς «επιστημονική απόδειξη». 
Θα πρέπει να επισύρουμε την προσοχή μας σε αυτές τις μελέτες που έχουν δηλωθεί με εσφαλμένα στοιχεία ή παρερμηνεύονται με τρόπους που μπορεί να οδηγήσουν σε άστοχες δημόσιες πολιτικές. Αλλά ως άτομα, έχουμε επίσης την ευθύνη να εξετάσουμε πιο προσεκτικά αυτές τις μελέτες που λαμβάνουν την περισσότερη προσοχή. 
Δεν θέλετε να καταλήξετε σαν τα παιδιά της ιστορίας που φοβούνται κάτι που δεν θα έπρεπε ποτέ να τους έχει προκαλέσει φόβο.

Διαβάστε όλο το άρθρο της Linda Nielsen, Καθηγήτρια Εφηβικής & Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Wake Forest, που ειδικεύεται στις σχέσεις Πατέρα-Κόρης και της Κοινής Ανατροφής των παιδιών, ΕΔΩ.

Πηγή: http://equalparentinggreece.blogspot.gr/

Τι είναι η Γονική Εχθρική Επιθετικότητα


Τι είναι η Γονική Εχθρική Επιθετικότητα



εχθρικος επιθετικος γονεας


Γονική Εχθρική Επιθετικότητα, Hostile Aggressive Parenting (HAP)



Γονική Εχθρική Επιθετικότητα ( HAP ) ορίζεται ως : Μια γενικότερη συμπεριφορά, χειραγώγησης, πράξεων ή λήψης αποφάσεων ενός προσώπου (συνήθως του γονέα ή κηδεμόνα) που είτε άμεσα είτε έμμεσα : 

1) δημιουργεί αδικαιολόγητες δυσκολίες ή παρεμβολές στη σχέση ενός παιδιού με ένα άλλο άτομο (συνήθως με τον γονέα ή τον κηδεμόνα) που ασχολείται με την ανατροφή του παιδιού, 

2) προωθεί ή υποστηρίζει μια αδικαιολόγητη αδικία ή ανισότητα στις γονικές διευθετήσεις μεταξύ των γονέων του παιδιού ή των κηδεμόνων, 

3) να προωθεί τις συνεχείς και περιττές συγκρούσεις μεταξύ των γονέων ή των κηδεμόνων και που επηρεάζει αρνητικά την γονική ανατροφή των παιδιών και την ευημερία ενός παιδιού.


Η Γονική Εχθρική Επιθετικότητα ( HAP ) είναι πιο εμφανής στις διαφορές επιμέλειας του παιδιού και που συχνά χρησιμοποιείται ως εργαλείο για την ευθυγράμμιση του παιδιού με έναν από τους γονείς κατά τη διάρκεια της εκδίκασης για την επιμέλεια ή τον έλεγχο του παιδιού. 

Ωστόσο, το HAP μπορεί να είναι παρών σε σχεδόν οποιαδήποτε κατάσταση όπου δύο ή περισσότερα άτομα που εμπλέκονται στη ζωή ενός παιδιού είναι σε αντίθεση με τον άλλον για το πώς ένα παιδί μπορεί να ανατραφεί ή να επηρεαστεί από τα συμβαλλόμενα μέρη. Το HAP μπορεί να είναι παρόν σε κάποιο βαθμό, ακόμη και όταν τα ζευγάρια εξακολουθούν να ζουν μαζί.

Η Γονική Εχθρική Επιθετικότητα, Hostile Aggressive Parenting (HAP) συχνά συγχέεται με το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης, Parental Alienation Syndrome (PAS), ένας όρος που επινοήθηκε από τον Dr Richard Gardner, το HAP και το PAS δεν είναι το ίδιο. 
Το HAP αναφέρεται στις συμπεριφορές, τις δράσεις και τις αποφάσεις ενός ατόμου, ενώ, το PAS σχετίζεται με την ψυχολογική κατάσταση του παιδιού. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων το ΗΑΡ είναι η αιτία του PAS.

Η Γονική Εχθρική Επιθετικότητα δεν περιορίζεται στους βιολογικούς γονείς, αλλά ισχύει και για κάθε άλλο φύλακα του παιδιού όπως - παππούδες και γιαγιάδες, μέλη της ευρύτερης οικογένειας, άτομα παροχής ημερήσιας φροντίδας και σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο που μπορεί να εμπλέκεται στη φροντίδα και στην ανατροφή ενός παιδιού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ακόμη και ένα γονέα που είναι σε σύγκρουση με τους παππούδες του παιδιού, μερικές φορές ακόμη και τους ίδιους τους γονείς του γονέα ! 

Οποιαδήποτε μορφή παρέμβασης σε μια κανονική, υγιή σχέση μεταξύ ενός παιδιού και ενός ατόμου (συνήθως έναν από τους γονείς ) που προκαλείται από άλλο πρόσωπο ή οργανισμό που έχει κάποιο έλεγχο ή επιρροής επάνω στο παιδί, είναι λάθος και τελικά προκαλεί συναισθηματική και ψυχολογική βλάβη στο παιδί. 
Σε όλο αυτό το κείμενο, η λέξη « γονέας » θεωρείται συνώνυμο με τον « φύλακα ».


HAP


Η Γονική Εχθρική - Επιθετικότητα είναι μορφή παιδικής κακοποίησης


Η Γονική Εχθρική - Επιθετικότητα είναι μια πολύ σοβαρή και επιζήμια μορφή κακοποίησης και κακομεταχείρισης που οι γονείς και ακόμη και άλλα μέλη της οικογένειας μπορούν να συμμετέχουν. Το HAP πιο συχνά εντοπίζεται σε άτομα που έχουν προσωπικότητες για έλεγχο και εκφοβισμό - bullying ή άτομα με ήπιες έως σοβαρές διαταραχές της προσωπικότητας. 

Το HAP μπορεί να είναι ένας παράγοντας σε όλους τους τύπους ρυθμίσεις της γονικής μέριμνας, συμπεριλαμβανομένων της αποκλειστικής επιμέλειας της μητέρας, της αποκλειστικής επιμέλειας του πατέρα και της από κοινού επιμέλειας. Είναι ενδιαφέρον, ότι πιο συχνά η Γονική Εχθρική Επιθετικότητα (HAP) έχει εντοπιστεί και καταγγελθεί στους γονείς που έχουν την αποκλειστική επιμέλεια του παιδιού τους και ειδικά στην πιο σοβαρή μορφή της.

Σε γενικές γραμμές, οι γονείς που εμφανίζουν την Γονική Εχθρική Επιθετικότητα δεν έχουν καταφέρει να προχωρήσουν με τη δική τους ζωή, αντ' αυτού, διακατέχονται από τα αρνητικά συναισθήματα τους και θέλουν να συνεχίσουν να ασκούν την εξουσία και τον έλεγχο της ζωής του πρώην συζύγου τους, στην γονική ανατροφή των παιδιών του πρώην συζύγου τους και σε μεγάλο βαθμό, πάνω στην σχέση των παιδιών με τον πρώην σύζυγο τους. Οι γονείς που εμφανίζουν το HAP, θα κατηγορήσουν όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό τους.

Ο υψηλός βαθμός συγκρούσεων κατά τη διάρκεια συγκρούσεων για την επιμέλεια και οι αντιδικίες είναι σχεδόν σίγουρα σημεία σε αυτές τις πληγείσες οικογένειες. Ο Εχθρικός Επιθετικός γονέας δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει τις ανάγκες του παιδιού του και σε πολλές περιπτώσεις βλέπει το παιδί του ως αντικείμενο αποκλειστικής κατοχής του που του ανήκει και ότι άλλα πρόσωπα δεν έχουν κανένα δικαίωμα στο παιδί, ειδικά όχι ο άλλος γονέας του παιδιού ή άλλα πρόσωπα, που δεν αρέσουν στον Εχθρικό Επιθετικό γονέα. 

Γονική Εχθρική - Επιθετικότητα


Ο Εχθρικός Επιθετικός γονέας θα χρησιμοποιήσει το παιδί ως όπλο εναντίον των άλλων, τον σύζυγο και τα μέλη της οικογένειας του, όποτε του δοθεί η ευκαιρία. Θυμωμένοι και εκδικητικοί, οι HAP γονείς είναι συχνά σε θέση να φέρουν μια βασιλεία του τρόμου και της εκδίκησης, στον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια του παιδιού και της οικογένειας του, στόχος τους είναι να τους βγάλουν από τη ζωή του παιδιού ή τουλάχιστον να βλάψουν σοβαρά τη σχέση του παιδιού τους με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του άλλου γονέα.

Η Γονική Εχθρική Επιθετικότητα θεωρείται από πολλούς ειδικούς υγειονομικής περίθαλψης και νομικούς ως ανθυγιεινή, αντικοινωνική, συμπεριφορά κακοποίησης, η οποία είναι συναισθηματικά επιζήμια και αντίθετα προς το συμφέρον του παιδιού. Με άλλα λόγια, είναι δυσλειτουργική ανατροφή των παιδιών, συναισθηματική κακοποίηση των παιδιών από τον Εχθρικό Επιθετικό γονέα.

Ο Μπαμπάς στο σπίτι, ήρεμος, πράος, μπαμπάς ήρωας


Μπαμπάς ήρεμος, πράος, μπαμπάς ήρωας


Μπαμπάς ήρεμος, πράος, μπαμπάς ήρωας


Μπαμπάς απολυμένος, βγαλμένος από σελίδες παιδικού παραμυθιού.



Μπορεί ένας άντρας να σε κάνει καλύτερη μαμά; Γνέφω καταφατικά και συμπληρώνω: Μπορεί! 
Ιδίως όταν… ένεκα κρίσης πάρει τη θέση σου. Την «πιάτσα» αυτή για την οποία πίστευες ότι είσαι πλασμένη αποκλειστικά.

Δευτέρα, ώρα 9 το πρωί, έξω από τον παιδικό σταθμό. 


Το σκηνικό που παίζει μπρος στα μάτια μου αποτελεί τη λατρεμένη σκηνή των τελευταίων μηνών, την αιτία που διαγράφει στη νυσταγμένη μου φάτσα ένα μεγάλο χαμόγελο αισιοδοξίας, κι ας είναι παράταιρο στο σινεφίλ της μητριαρχικής κοινωνίας, απόρροια μιας κρίσης που εξαναγκάζει σε αλλαγές ρόλων και μεταλλάξεις προτύπων: ένας μπαμπάς γύρω στα σαράντα προσπαθεί να πείσει την τρίχρονη κόρη του και τον πεντάχρονο γιο του να βγουν από το αυτοκίνητο και να μπουν στο σχολείο. 

Μπαμπάς ήρεμος, πράος, με υπομονή γαϊδούρας, μπαμπάς-ήρωας, βγαλμένος από σελίδες παιδικού παραμυθιού. 


Άντρας, ξένος απέναντι σε κάθε μορφή γυναικείας υστερίας που καταλήγει σχεδόν πάντα στην απεγνωσμένη φράση: «Βγες τώρα από το αυτοκίνητο, γιατί η υπομονή μου έχει και τα όριά της. Θα αργήσω στο γραφείο και θα με απολύσουν! Ακούς τι λέει η μαμά; Κατέβα αμέσως από το αυτοκίνητο! Κοίτα τον Γιωργάκη που δεν στενοχωρεί ποτέ τη μαμά του!» 

Αρσενικός μετανάστης σε ένα γυναικοκρατούμενο σύμπαν που δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα του, δεν κατανοεί την απελπισία του, δεν συμμερίζεται την απόγνωσή του. Φιγούρα παράταιρη ανάμεσα σε όλες εμάς τις μαμάδες που απ’ το ένα χέρι σέρνουμε την τσάντα κι από το άλλο τον μικρό «τύραννο». Εκείνος περιμένει, επιμένει και υπομένει: «Ελάτε, βρε πουλάκια μου, κι έχω να μαγειρέψω και να βάλω πλυντήριο. Ελάτε και θα φωνάζει η μαμά!» 

Τα πουλάκια κατεβαίνουν, ο μπαμπάς τα φιλάει τρυφερά και φεύγει το ίδιο ήρεμος, το ίδιο πράος, το ίδιο διαφορετικός. Λίγο καιρό αργότερα ανταλλάσσουμε ονόματα, τηλέφωνα και εμπειρίες, σ’ ένα μικρό καφέ του Παλαιού Φαλήρου, και ο Νίκος, ο μπαμπάς της Φλώρας και του Στέλιου, γίνεται η φιγούρα που με κάνει μέρα με την ημέρα καλύτερη μαμά. Πιο χαλαρή, λιγότερο αγχωμένη και περισσότερο συνειδητοποιημένη πως η ζωή δεν είναι τίποτε παραπάνω από μία τραμπάλα που σε πάει μια στα ψηλά και μια στα χαμηλά.

Υψηλόβαθμο στέλεχος μεγάλης πολυεθνικής ο φίλος μου ο Νίκος, θα μείνει πριν από λίγο καιρός άνεργος, όταν ο άνεμος των περικοπών τον πετάξει στο επαγγελματικό περιθώριο: «Στην αρχή έπαθα μεγάλη ήττα. Ήμουν πελαγωμένος σε συναισθήματα αγανάκτησης, θυμού, απογοήτευσης, βυθισμένος σε σκέψεις και προβληματισμούς για το τι πρέπει να κάνω, ποιος φταίει, τι φταίει, πού πάω, τι κάνω, τι πρέπει να κάνω και τι οφείλω να κάνω. 

Δεν είναι και λίγο να χάνεις τη δουλειά σου μέσα σε μία μέρα, ιδίως όταν έχεις να μεγαλώσεις δύο παιδιά. Μετά το πρώτο σοκ, τα βάλαμε κάτω με τη γυναίκα μου και αποφασίσαμε πως η μοναδική λύση ήταν με μείνω σπίτι με τα παιδιά και να αλλάξουμε ρόλους. Κι αυτή η αλλαγή ρόλων θα διαρκέσει μέχρι να βρω μία δουλειά, πράγμα καθόλου εύκολο στις μέρες μας».

 Ο Νίκος, ο μπαμπάς που μεγαλώνει δύο παιδιά, μαγειρεύει, πλένει, σκουπίζει και ξεσκονίζει, δεν αποτελεί μια εξαίρεση, αλλά ένα νέο πρότυπο που τείνει να γίνει ο κανόνας της δικής μας παράξενης εποχής: «Πολλοί φίλοι μου βρίσκονται στη δική μου θέση κι άλλοι τόσοι, έτσι όπως πηγαίνουν τα πράγματα, ενδέχεται να βρεθούν. Όταν όμως έχεις παιδιά δεν μπορείς να παραπονεθείς, ούτε και να γκρινιάξεις. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να σηκώσεις τα μανίκια και να… βάλεις μπουγάδα», λέει γελώντας δυνατά. 

Πώς βιώνει άραγε ένας άνδρας σχεδόν ένα εικοσιτετράωρο με δύο μικρά παιδιά;


«Έχει πλάκα. Σηκωνόμαστε πρωί, παίρνουμε όλοι μαζί πρωινό, μετά η μαμά μας φεύγει για το γραφείο –απ’ όπου επιστρέφει κατά τις εννέα το βράδυ– κι εμείς για το σχολείο. Στη συνέχεια, επιστρέφω σπίτι και κάνω τις τυπικές δουλειές μιας γυναίκας: πλύσιμο, άπλωμα, σιδέρωμα, σκούπισμα, στρώσιμο κρεβατιών και μαγείρεμα. Το μεσημέρι παίρνω τα παιδιά από το σχολείο, τρώμε, κοιμόμαστε καμιά ώρα, και από τις 5 και μετά αρχίζει ένα καθημερινό πάρτι με πολύ παιχνίδι. Αρκεί να σου πω ότι όταν επιστρέφει η μαμά, το σπίτι θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο».

Μπαμπάς στο σπίτι, ήρεμος, πράος, μπαμπάς ήρωας

Τον κοιτάζω πλήρη και ευτυχισμένο κι αναρωτιέμαι ποιο κομμάτι της δικής μας φύσης είναι δύσκολο να οικειοποιηθεί ή έστω να υποδυθεί ένας μπαμπάς: «Όσο περίεργο κι αν ακουστεί, δεν με δυσκόλεψε τίποτα εκτός από την έκφραση των συναισθημάτων μου απέναντι στα παιδιά, κάτι που για τη μητέρα τους ήταν απλό ή μάλλον έμφυτο. Ξέρεις, εμείς οι άνδρες δεν έχουμε μάθει να εξωτερικεύουμε ιδιαίτερα τα συναισθήματά μας και οι αγκαλιές, τα φιλιά, τα γαργαλητά και τα νανουρίσματα μου φαίνονταν στην αρχή εξωπραγματικά. Η επαφή με τα παιδιά μου κατάφερε να σπάσει αυτόν τον αόρατο τοίχο αυτοσυγκράτησης και να με κάνει πιο αυθόρμητο και πιο συναισθηματικό. Και γι’ αυτό και μόνο τους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Όπως ακριβώς οφείλω κι ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στη γυναίκα μου, η οποία δεν με μείωσε και δεν υποβίβασε ποτέ.» 

Τον ρωτώ και τον ξαναρωτώ πώς θα του φαινόταν εάν αύριο το πρωί χτυπούσε το τηλέφωνό του και του ανακοίνωναν την πρόσληψή του σε μία νέα δουλειά: «Να σου πω την αλήθεια; Από τη μία θα χαιρόμουν πολύ, αλλά από την άλλη θα στενοχωριόμουν που θα έχανα ξανά τα μικρά. Όταν δούλευα, τα έβλεπα μόνο τις Κυριακές και ένιωθα να χάνω τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους. Κάνοντας έναν απολογισμό πιστεύω ότι το “κακό” που μου έτυχε μου χάρισε το μεγαλύτερο ευτύχημα που θα μπορούσε να βιώσει ένας πατέρας: την επαφή με τα παιδιά του. Σε λίγα χρόνια από σήμερα, οι αναμνήσεις μου δεν θα περιορίζονται στον “μπαμπά του Σαββατοκύριακου”, αλλά σ’ εκείνον μιας ολόκληρης ζωής. Κι αυτό λίγοι άνδρες έχουν την τύχη να το βιώσουν».

Σήμερα νιώθω πιο χαλαρή, όπως κάθε φορά που τυχαίνει να συναντήσω ή να μιλήσω με τον μπαμπά-ήρωα. Δεν με νοιάζει αν με «περικόψουν», δεν δίνω δεκάρα για τα χαράτσια, αδιαφορώ πλήρως εάν δεν προλάβω να είμαι στην ώρα μου στο επαγγελματικό ραντεβού ή αν φανώ ασυνεπής στα μάτια του εκάστοτε διευθυντή. Ό,τι κι αν τύχει, ό,τι κι αν συμβεί, η ζωή είναι μία τραμπάλα που τα μικρά που κάθονται στην απέναντι άκρη της μπορούν να μας φτάσουν μέχρι τον ουρανό. Χωρίς δύναμη, χωρίς πίεση, χωρίς άγχος και το κυριότερο χωρίς κανένα αντάλλαγμα…

Η άποψη της ειδικού: 


Το να μεγαλώνει τα παιδιά ο μπαμπάς στη θέση της μαμάς είναι για τα περισσότερα παιδιά κάτι εντελώς φυσικό καθώς τα περισσότερα ζευγάρια μοιράζονται πλέον διά δύο τις ευθύνες και ότι αφορά στο μεγάλωμα των παιδιών. 

Ένας μπαμπάς μπορεί να αντικαταστήσει ισάξια μια μαμά στο μεγάλωμα των παιδιών και στα συναισθηματικά εφόδια που έχει να τους προσφέρει. Όσον αφορά τη σχέση του ζευγαριού, εδώ οι ισορροπίες είναι πιο λεπτές και πρέπει και οι δύο να προσπαθήσουν να διατηρήσουν την αίσθηση της ενότητας και της κοινής αντιμετώπισης της κατάστασης. Ο μπαμπάς νιώθει άβολα και αγχωμένος αρχικά με τη νέα κατάσταση, οπότε η σύζυγος πρέπει να τον βοηθά στη μετάβαση, όπως και αυτός την ίδια. 

Το πιο σημαντικό στοιχείο είναι η επικοινωνία να συνεχίσει να γίνεται επί ίσοις όροις, καθώς και οι δύο συνεχίζουν να προσφέρουν τα απαραίτητα για την οικογένειά τους, απλώς από διαφορετικά πλέον σημεία.

Info: Ευχαριστούμε την κυρία Νέλλη Θεοδοσίου, ψυχολόγο-παιδοψυχολόγο.
Κείμενο: Ρομίνα Ξύδα

Συναισθηματικός εκβιασμός: μία αόρατη μορφή κακοποίησης παιδιών




ΜΠΑΜΠΑ ΕΛΑ Συναισθηματικός εκβιασμός: μία αόρατη μορφή κακοποίησης

«Έκανα τα πάντα για σένα και εσύ δεν μ’ αγαπάς»
«Αν κάνεις αυτό που θέλω, θα συνεχίσω να σε αγαπάω»

Αναγνωρίζετε τις παραπάνω φράσεις;

Μήπως τις έχετε πει στα παιδιά σας ή κάποιες παρόμοιες; Αν όχι, μπράβο σας. Αν ναι – θα πρέπει να πούμε ότι – δεν είστε οι μόνοι αφού πολλοί είναι οι γονείς που καταφεύγουν σε τέτοιου είδους εκφράσεις-κλισέ, οι οποίες υπονομεύουν και δημιουργούν άσχημο αντίκτυπο στον ψυχισμό των παιδιών τους. Και οι περισσότεροι γονείς – η αλήθεια είναι – δεν προβοκάρουν εσκεμμένα. Όμως, τέτοιες «λεκτικές παρεμβάσεις» ασκούν ύπουλες, συγκεκαλυμμένες πιέσεις στα παιδιά σας και πρέπει να τις σταματήσετε.

Συναισθηματικός εκβιασμός: μία αόρατη μορφή κακοποίησης


Οι συνέπειες του συνεχιζόμενου αυτού συναισθηματικού εκβιασμού είναι οδυνηρές για τον ψυχισμό των παιδιών. Αισθάνονται ανασφαλείς, ασήμαντοι και έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Τα κύρια συναισθήματα που εμπνέει ο συναισθηματικός εκβιασμός είναι φόβος, υποχρέωση και ενοχή.

Εάν υιοθετήσετε τέτοιες τακτικές συναισθηματικών εκ­βιασμών, το μόνο που θα κατορθώσετε είναι να επιφορτί­ζετε τα παιδιά με ενοχές και πιθανόν με αγανάκτηση. Με αυτή τη στάση σας υποδηλώνετε ότι δίνετε μεγαλύτερη βαρύτητα στο να αισθάνεστε εσείς – και όχι εκείνα. Μά­θετε να κρατάτε τις δικές σας ανασφάλειες για τον εαυτό σας. Τα παιδιά σας θα αποκτήσουν τα δικά σας προβλήμα­τα, καθώς μεγαλώνουν και πραγματικά δεν χρειάζεται να επιβαρύνονται και με τις δικές σας φοβίες ή τις δικές σας επιθυμίες – το θέμα δεν είστε εσείς, αλλά τα παιδιά σας. Επιπλέον, δίνετε λανθασμένα μηνύματα στα παιδιά σας.

Ότι δηλαδή είναι αποδεκτό να ασκεί κανείς συναισθηματι­κή επιρροή, όπως και να δημιουργεί καταστήσει που επιφέρουν αυτοοίκτο, δηλαδή μεμψιμοιρία.

Ως γονείς, είστε ο αποδέκτης όλων των συμπεριφορών (εγωιστικών πολλές φορές) των παιδιών σας και έχετε δίκιο να εκνευρίζεστε όταν είστε κουρασμένοι, στενοχωρημένοι, ανασφαλείς επαγγελματικά κ.λπ. Αλλά δεν έχετε κανένα δικαίωμα να ξεσπάτε με τέτοιο πλάγιο, άδικο τρόπο. Θα πρέπει, επομένως, να βρίσκετε άλλες προσεγγίσει που να μην περιέχουν συναισθηματικούς εκβιασμούς, όπως να τους τονίσετε το μέγεθος των επιπτώσεων που προκαλούν οι πράξεις τους στους ανθρώπους γύρω τους ή να τους πείτε ξεκάθαρα τη γνώμη σας. Αντί λοιπόν να πείτε «γιατί με βασανίζει; Τι έχω κάνει, Θεέ μου, και υποφέρω τόσο;», πείτε «είμαι κουρασμένη. Δεν μπορώ σήμερα να πάμε στο πάρκο. Θα πάμε αύριο».

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να θυματοποιείστε καθημε­ρινά τονίζοντάς τους συνέχεια ότι «είσαι η ζωή μου, σε φροντίζω, σου μαγειρεύω, σε πλένω, σε βοηθάω στα μα­θήματα, σε τρέχω στα φροντιστήρια, σε πληρώνω» και άλλα πολλά!

Χάνετε τον χρόνο σας. Σίγουρα κάποιος πρέπει να τους επισημάνει όλες αυτές τις προσφορές σας, αλλά όχι εσείς. Ίσως κάπoιoς παππούς ή άλλο συγγενικό πρόσωπο θα μπορούσε να πει «μην πετάς τα ρούχα σου στο πάτωμα. Γιατί να τα μαζέψει ο μπαμπάς ή η μαμά σου στην ηλικία σου; Αρκετά δεν νομίζει ότι κάνουνε για σένα;». Μια τέτοια προσέγγιση είναι πιο πιθανόν να την ακολουθήσουν τα παιδιά σας.

Μια άλλη τακτική είναι να προσφερθείτε για μια ημέρα να αλλάξετε τις δικές σας δουλειές με αυτές του παιδιού σας. Δηλαδή να σηκωθείτε πιο αργά (προτιμότερο είναι να μην είναι ημέρα σχολείου γιατί τότε περιπλέκεται το θέμα), να παίζετε όλη την ημέρα, να χαζεύετε βιβλία ή να τριγυρνάτε ανοιγοκλείνοντας τις κονσόλες με τα βιντεοπαιχνίδια κλπ. Το πιθανότερο είναι να το αρνηθούν, βέβαια, αλλά θα σκεφτούν τους λόγους που σας οδήγησαν σε μια τέτοια απόφαση.

Βλέπετε, λοιπόν, ότι δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να χρησιμοποιείτε τέτοιους χειριστικούς τρόπους, γιατί υπάρ­χουν καλύτερες μέθοδοι για να μη φέρονται εγωιστικά – και τρόποι που δεν τα επιφορτίζουν με συναισθηματικές πληγές.

Χαρά Καραμήτσου, Λογοπεδικός

Μπαμπάς ο πολύτιμος ρόλος του


Η πολύτιμη συνεισφορά του μπαμπά.


Μπαμπάς και παιδί


Είναι σύνηθες να τονίζεται και να εκθειάζεται ο σημαντικός ρόλος της μητέρας στη ζωή των παιδιών. Είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί όμως, ότι εξίσου σημαντικός είναι και ο ρόλος του πατέρα. Από την ενεργή συμμετοχή του στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, εξαρτάται η μετέπειτα ομαλή εξέλιξη της προσωπικότητάς τους, καθώς και οι επιδόσεις τους σε πολλούς τομείς της παιδικής και ενήλικης ζωής τους. Άλλωστε, για να διασφαλιστεί η αρμονική ανάπτυξη ενός παιδιού θα πρέπει να διασφαλίζεται η ύπαρξη στη ζωή του, τόσο του μητρικού όσο και του πατρικού προτύπου. 

Ας δούμε λοιπόν μαζί, την πολύτιμη συνεισφορά των μπαμπάδων στην ανατροφή των παιδιών.


Η αγάπη του πατέρα είναι εφόδιο ζωής


Η αγάπη που προσφέρει ο πατέρας στο παιδί του έχει ιδιαίτερα δυνατή επιρροή στην ανάπτυξή του, όπως ακριβώς και η αγάπη της μητέρας. Μάλιστα, έρευνες έδειξαν ότι σε μερικές περιπτώσεις, η αγάπη του πατέρα επηρεάζει τα παιδιά ακόμη περισσότερο. Το γεγονός αυτό οφείλεται στον ξεχωριστό τρόπο με τον οποίο τα παιδιά αντιμετωπίζουν τον πατέρα τους. Επειδή, τις περισσότερες φορές, απουσιάζει για αρκετές ώρες από το σπίτι, τα παιδιά πιστεύουν ότι πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο για να κερδίσουν την αγάπη του. Όποτε, λοιπόν, πιστεύουν ότι έχουν κατορθώσει να κερδίσουν την αγάπη και την εκτίμηση του πατέρα τους, το εκλαμβάνουν ως ένα σπουδαίο απόκτημα, μιας και θεωρούν σαφώς πιο δεδομένη την αγάπη της μητέρας τους. Ο ρόλος του πατέρα επομένως είναι πολύτιμος για το παιδί, και κυρίως, η έμπρακτη και σαφής έκφραση της αγάπης του προς αυτό. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να έχετε πάντοτε υπόψη σας, ότι ο χρόνος που θα αφιερώσετε στο παιδί σας, η αγάπη και η στοργή που θα του παράσχετε, θα αποτελεί ανεκτίμητο εφόδιο ευτυχίας για όλη του τη ζωή.

Πατέρας: πρότυπο ζωής – μέτρο σύγκρισης


Ο πατέρας δεν είναι μόνο μια ουσιώδης πηγή αγάπης αλλά και ένα πρόσωπο που τα παιδιά εκτιμούν βαθιά και παρακολουθούν με θαυμασμό. Ο τρόπος με τον οποίο ο πατέρας ζει, αποτελεί ένα βασικό πρότυπο για τα παιδιά του. Το αγόρι μαθαίνει να σέβεται τις γυναίκες, από τη μια μεριά, χάρη στην αγάπη της μητέρας του, αλλά ουσιαστικά η συμπεριφορά του διαμορφώνεται μέσα από το παράδειγμα του πατέρα του. Αντίστοιχα, η κόρη επηρεάζεται από τη μητέρα, αλλά διατηρεί το πρότυπο του πατέρα της ως μέτρο σύγκρισης για τις μελλοντικές επιλογές συντρόφου. Είναι επομένως ιδιαίτερα σημαντικό να νιώθουν τα παιδιά ότι ο πατέρας τους αγαπά όχι μόνο εκείνα αλλά και την μητέρα τους. Καθώς, οι σχέσεις μεταξύ των γονιών τους, αποτελούν για τα παιδιά παράδειγμα, για τη μεγάλη αξία που έχουν οι προσωπικές σχέσεις στην ατομική αλλά και οικογενειακή ευτυχία. Ακόμη και στην περίπτωση που οι γονείς έχουν χωρίσει, αν ο πατέρας δείχνει σεβασμό προς τη μητέρα, προσφέρει στα παιδιά ένα ουσιαστικό παράδειγμα για τη σημασία του αλληλοσεβασμού και της εκτίμησης προς τους άλλους.

Η επίδραση του πατέρα είναι σημαντική


Σαν πατέρας, πρέπει να γνωρίζετε ότι θα έχετε καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του παιδιού σας. Η επίδρασή σας, είτε είναι θετική είτε αρνητική, θα συνοδεύει για πάντα το παιδί στην ενήλικη ζωή του. Είναι καλό, λοιπόν, για κάθε πατέρα, να ασχολείται με τα προσωπικά θέματα που απασχολούν τα παιδιά του, και να τα συμβουλεύει. Μέσα από τις συζητήσεις αυτές, αλλά και μέσω του δικού του παραδείγματος, θα μπορέσει να τους καλλιεργήσει το αίσθημα ευθύνης και να τους μεταλαμπαδεύσει τις αξίες που θα πρέπει να σέβονται στη ζωή τους. Είναι σημαντικό να κατανοήσετε ότι τα παιδιά, σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό, σας αντιμετωπίζουν στη ζωή τους ως ένα άτομο που γνωρίζει πάντοτε ποιο είναι το σωστό και που είναι πάντα σε θέση να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία.

Πατέρας, σχολικές επιδόσεις και κοινωνικές σχέσεις


Η σημασία του πατέρα στη ζωή των παιδιών είναι εμφανής σε κάθε τους δραστηριότητα. Αν ο πατέρας έχει ενεργή συμμετοχή στη σχολική ζωή των παιδιών του, οι επιδόσεις τους αυξάνονται θεαματικά. Κάθε τι για το οποίο ο πατέρας δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αποκτά για τα παιδιά εξαιρετική σημασία και εντείνουν τις προσπάθειές τους, ώστε να το μάθουν όσο γίνεται καλύτερα. Παράλληλα, όταν το ενδιαφέρον του για τις δραστηριότητές τους είναι ειλικρινές και με συνέπεια, τα παιδιά είναι περισσότερο ευτυχισμένα. Καθώς, βλέποντας ότι ο πατέρας τους ενδιαφέρεται πραγματικά για τις επιλογές τους, νιώθουν ότι τα αγαπάει και τα νοιάζεται πραγματικά. Επιπλέον, όταν ο πατέρας παρακολουθεί και συμμετέχει στις εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών του, εκείνα έχουν καλύτερη κοινωνική εξέλιξη και σαφώς καλύτερες κοινωνικές σχέσεις με τους συμμαθητές τους.

Είναι σαφές επομένως, ότι πέρα από την ιδιαίτερα σημαντική προσφορά της μητέρας, η παρουσία και η ενεργή συμμετοχή του πατέρα στην ανατροφή των παιδιών έχει εξαιρετικά μεγάλη σημασία.

Πατέρας. Το σημαντικό πρόσωπο στην ανατροφή των παιδιών


Για κάθε παιδί, ο πατέρας αποτελεί ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο για την ομαλή εξέλιξη της προσωπικότητάς του.


Πατέρας. Το σημαντικό πρόσωπο στην ανατροφή των παιδιών


Ο πατέρας εκπροσωπεί το ανδρικό κομμάτι της δημιουργίας: τη σταθερότητα, τη δύναμη, την προστασία, την πειθαρχία, τη δικαιοσύνη. Τον έχει ανάγκη κάθε παιδί για το σωστό και φυσιολογικό του μεγάλωμα.


Η προσέγγιση και η καλή επικοινωνία του πατέρα με τον γιο είναι πολύτιμη για την εξέλιξη και την ωρίμανση κάθε αγοριού. Από τον τρόπο που ο πατέρας ζει, το αγόρι μαθαίνει να σέβεται τις γυναίκες. Είναι σημαντικό να νιώθουν τα παιδιά ότι ο πατέρας τους σέβεται και αγαπά τη μάνα τους. Η σχέση των γονιών είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση και των μελλοντικών σχέσεων των παιδιών τους με τους συντρόφους τους.

Ο πατέρας, με τη συμπεριφορά του, συμβάλλει στην ηθική και πνευματική ανάπτυξη του παιδιού. Το παιδί τον έχει σαν ίνδαλμα, τον μιμείται στις κινήσεις και στα λόγια, και τον θεωρεί σαν ένα «κρίκο» με την κοινωνία. Ο πατέρας πρέπει να δίνει μια ειλικρινή και σωστή σεξουαλική, οικονομική, θρησκευτική και ηθική διαπαιδαγώγηση.

Για το κορίτσι ο πατέρας εκπροσωπεί τις σταθερές αξίες της ζωής, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Μέσα από την παρουσία και την επικοινωνία της με τον πατέρα, η κόρη χτίζει τη σωστή ή λανθασμένη μελλοντική σχέση με τον σύντροφό της.

Μια δύσκολη ή διαταραγμένη σχέση με τον πατέρα την οδηγεί συνήθως σε λανθασμένες επιλογές συντρόφων που διαιωνίζονται. Μέσα από κάποιο ασυνείδητο μηχανισμό, η κοπέλα διαλέγει πολύ συχνά σύντροφο που έχει πολλά κοινά σε βασικούς τομείς συμπεριφοράς με τον πατέρα της.

Κοπέλες ορφανές από πατέρα λένε ότι η έλλειψή του είναι αγιάτρευτη. Αισθάνονται σαν να είναι απροστάτευτες σ’ αυτόν τον κόσμο, ακόμη κι αν δείχνουν γεμάτες αυτοπεποίθηση και δύναμη. Κορίτσια που έχουν μεγαλώσει χωρίς τη φυσική παρουσία του πατέρα, ομολογούν ότι σε κάθε άντρα, ψάχνουν να βρουν τον πατέρα που δεν γνώρισαν ή που δεν βίωσαν και δεν χόρτασαν την παρουσία του και την επικοινωνία μαζί του.

Έρευνες έχουν δείξει ότι η ενεργή συμμετοχή του πατέρα στη σχολική ζωή των παιδιών του, βοηθάει να αυξάνονται οι επιδόσεις τους θεαματικά. Όταν τα παιδιά βλέπουν ότι ο πατέρας τους ενδιαφέρεται, εντείνουν τις προσπάθειές τους, νιώθουν ότι τα αγαπάει και τα νοιάζεται πραγματικά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την καλύτερη κοινωνική τους εξέλιξη, καθώς και τις καλύτερες κοινωνικές σχέσεις με τους συμμαθητές.

Ο πατέρας δεν πρέπει να είναι απών, αυστηρός, αυταρχικός, εχθρικός, υπερπροστατευτικός. Πρέπει να είναι δημοκρατικός (να σέβεται τα θέλω των παιδιών του, να θέτει όρια, να είναι διαθέσιμος για συζήτηση και επίλυση των προβλημάτων τους), να είναι τρυφερός, να συμμετέχει στην καθημερινότητα του παιδιού του.

Άλλωστε, ο ρόλος του σύγχρονου πατέρα είναι πολύτιμος και απόλυτα αναγκαίος για την ισορροπία της οικογένειας.

Παιδιά Χωρισμένων Γονιών και Χριστούγεννα


Παιδιά Χωρισμένων Γονιών και Χριστούγεννα

Η περίοδος των Χριστουγέννων μπορεί να έχει ιδιαίτερα επιβαρυντικά χαρακτηριστικά, όταν τα παιδιά καλούνται να την περάσουν µε τον έναν από τους δύο γονείς, στην περίπτωση ενός διαζυγίου. 


Τα πράγµατα συνήθως είναι πιο δύσκολα, όταν το διαζύγιο είναι πρόσφατο, όταν, για παράδειγμα, είναι τα πρώτα Χριστούγεννα που τα παιδιά θα είναι µε τον έναν από τους δύο γονείς.

Σε αυτήν την περίπτωση, µπορεί να υπάρχουν έντονοι και συνεχείς καβγάδες, φθορά του αµοιβαίου σεβασµού και της εµπιστοσύνης, πράγµα που επηρεάζει έντονα τα παιδιά, καθώς και πιθανές αποτυχηµένες προσπάθειες βελτίωσης της σχέσης από τον έναν από τους δύο γονείς. Το πιο δύσκολο, βέβαια, για τα παιδιά είναι ο χειρισµός της απώλειας του ενός γονιού από το σπίτι.

Οι γονείς τότε θα πρέπει να χειριστούν τις αρνητικές αντιδράσεις των παιδιών και τις προσπάθειες από µέρους τους να φέρουν σε επαφή τους γονείς. Το κλίµα αυτό δηµιουργεί ποικίλα συναισθήµατα, όπως φόβο, θλίψη, κατάθλιψη, άγχος αποχωρισµού και εγκατάλειψης, πιθανή πτώση της επίδοσης στο σχολείο, θυµό, επιθετικότητα, ακόµα και ενοχές, γιατί συχνά αισθάνονται ότι φταίνε αυτά για τις συγκρούσεις των γονιών τους. Βέβαια, σηµαντικό ρόλο παίζουν η ψυχοσυναισθηµατική ωριµότητα των παιδιών, η ποιότητα της σχέσης που είχαν µε τους γονείς πριν από το διαζύγιο, όπως και οι σχέσεις τους µε παππούδες, φίλους, δασκάλους και άλλα σηµαντικά πρόσωπα µε τα οποία έχουν στενή σχέση.

Πώς µπορούµε να χειριστούµε όλα αυτά τα προβλήµατα όταν µπαίνει το θέµα των διακοπών; 

H εύρυθµη εξέλιξη των πραγµάτων έγκειται στην ωριµότητα των γονιών και στην πρόθεσή τους να θέσουν πάνω απ’ όλα την καλή ψυχολογική κατάσταση των παιδιών τους.

Είναι σηµαντικό ο γονιός που θα περάσει τις γιορτινές ηµέρες µε τα παιδιά να δηµιουργήσει ένα θετικό κλίµα αγάπης, φροντίδας και σιγουριάς έτσι ώστε να µειωθούν το άγχος και η πιθανή ανασφάλεια των παιδιών και να νιώσουν ζεστασιά και θαλπωρή.

Θα πρέπει να µη µιλά αρνητικά για τον άλλο γονιό, να αποσπά τα παιδιά σε ευχάριστες και εποικοδοµητικές ασχολίες, όπως, για παράδειγµα, να ξεκινήσουν νέες δραστηριότητες σε χώρους όπου συχνάζουν και άλλα παιδιά, όπως γυµναστήρια, χώροι µε αθλητικές ή καλλιτεχνικές δραστηριότητες (θέατρο κ.λπ.), να ασχοληθούν µε εκµάθηση πνευµατικών παιχνιδιών (σκάκι) και οτιδήποτε άλλο θεωρούν ότι µπορεί να τα προσελκύσει θετικά.

Είναι σηµαντικό ο γονιός να εµπλέξει τα παιδιά σε κοινές δραστηριότητες, π.χ. να κατασκευάσουν χειροποίητα δώρα ή να φτιάξουν κάποια φαγητά ή γλυκά.

Επίσης, είναι ευκαιρία να τους στείλουν το µήνυµα ότι τα Χριστούγεννα είναι γιορτή αγάπης και πρέπει να φροντίσουµε να δώσουµε αγάπη, προσφέροντας κάτι σε ανθρώπους που έχουν περισσότερα προβλήµατα από άλλους και να αφιερώσουν µια ηµέρα στον εθελοντισµό. Τέλος, δεν θα πρέπει να διστάσουν οι γονείς να ζητήσουν ψυχολογική στήριξη και καθοδήγηση για τους ίδιους και για τα παιδιά τους από κάποιον ψυχολόγο, προκειµένου να κατανοήσουν τις δικές τους ανάγκες και τα δικά τους αισθήµατα και να επικοινωνήσουν πιο αποτελεσµατικά µε τα παιδιά τους αµβλύνοντας τα άγχη τους, τις ενοχές τους και δίνοντάς τους µηνύµατα αισιοδοξίας για το µέλλον.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ – HEALTH τεύχος 122: Έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου για την Υγεία και την Ποιότητα Ζωής

 ΠΗΓΗ

Η Δυναμική Επιρροή που ένας πατέρας έχει σε μια κόρη


Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι οι κόρες μας έχουν την καλύτερη ευκαιρία για μια επιτυχημένη ζωή; 


ΜΠΑΜΠΑΣ

Από τη στιγμή που ένα κοριτσάκι που έρχεται στον κόσμο, ο πατέρας της έχει μια καταπληκτική επίδραση στη ζωή της. Από την πρώτη φορά που τυλίγει το μικροσκοπικό χέρι της γύρω από το δάχτυλό του, από την στιγμή που της μαθαίνει να περπατά, η παρουσία αυτού του ανθρώπου, η συμμετοχή και ο χαρακτήρας θα βοηθήσουν δίνοντας την φόρμα και το σχήμα μέσα της, στη γυναίκα που θα γίνει.

Θα δει αυτόν τον άνθρωπο με δέος, και έχει ορισμένες ανάγκες που μόνο αυτός μπορεί να εκπληρώσει. Μέσα από τις πολλές αλληλεπιδράσεις και τις εμπειρίες που έχει με τον ίδιο, θα αναπτυχθούν απίστευτα πράγματα μέσα της. Ας εξετάσουμε τι γίνεται μέσα στο μυαλό της, τα συναισθήματα και τον ψυχικό της κόσμο μέσω της ισχυρής δυναμικής που συμβαίνει ανάμεσα σε ένα πατέρα και μια κόρη. 

Τα πρώτα χρόνια 

Μελέτες και στατιστικές έχουν δείξει πόσο σημαντικοί είναι οι πατέρες σε όλα τα παιδιά, σε γενικές γραμμές, αλλά αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα μικρά κορίτσια. Η Meg Meeker, MD στο βιβλίο "Strong Fathers, Strong Daughters" αναφέρει τα ακόλουθα γεγονότα: 

· Τα μικρά παιδιά που είναι στενά συνδεδεμένα με τους πατέρες τους, είναι καλύτερα στην επίλυση των προβλημάτων. 
· Έξι μηνών μωρά έχουν υψηλότερη βαθμολογία στα τεστ νοητικής ανάπτυξης, όταν οι μπαμπάδες τους συμμετέχουν στη ζωή τους. 
· Η παρουσία των μπαμπάδων στο σπίτι, κάνει τα παιδιά να διαχειρίζονται το σχολικό άγχος καλύτερα. 
· Τα κορίτσια των οποίων οι πατέρες παρέχουν ζεστασιά και έλεγχο, έχουν υψηλότερες ακαδημαϊκές επιτυχίες. 
· Τα κορίτσια που είναι κοντά στους πατέρες τους, εμφανίζουν λιγότερο άγχος και παραβατικές συμπεριφορές. 

Αυτά τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν πόσο σημαντικοί είναι οι εμπλεκόμενοι πατέρες για την ψυχική και συναισθηματική ανάπτυξη των μικρών κοριτσιών τους.

Η Erika Krull, MS, LMHP σε ένα άρθρο της με τίτλο "Divorce – What Girls Miss When Dad Leaves the Home" δηλώνει, "Ένα μέρος της ψυχής ενός κοριτσιού δημιουργείται από αυτό που ο πατέρας της, αντανακλά πίσω σε αυτή. Ένα κορίτσι χρειάζεται να ξέρετε ότι ένας άνδρας την αγαπά, την εκτιμά, θα την προστατεύσει, και θα είναι αξιόπιστος γι' αυτήν. Χρειάζεται χρόνια για αυτή την επιρροή να εμβαθύνει και να αναπτυχθεί μέσα σε ένα κορίτσι. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί αν ο πατέρας της δεν υπάρχει εκεί". 

Η πρώτη αρσενική επιρροή ενός μικρού κοριτσιού, θα πρέπει να είναι με τον πατέρα της. Η αγάπη και η προσοχή του, θα την βοηθήσουν να νιώσει ότι την φροντίζουν και την αγαπούν. Η ευγενική οδηγία, η δύναμη και η ηγεμονικότητα του, θα την βοηθήσει να αισθάνεται ασφαλείς. Αν της δοθεί ο χρόνος για να μιλήσουμε και να ακούσουμε τη γνώμη της, θα αισθανθεί ότι έχει αξία. 

Στο βιβλίο "Strong Fathers, Strong Daughters" η Meg Meeker αναφέρει επίσης, "Οι πατέρες αναπόφευκτα αλλάζουν την πορεία της ζωής στις κόρες τους. Από τη στιγμή που την είδατε να γεννιέται μέχρι την στιγμή που θα φύγει από το σπίτι σας. Το ρολόι αρχίζει να μετρά. Είναι το ρολόι που μετράει τις ώρες σας μαζί της, τις ευκαιρίες σας να την επηρεάσετε, για να διαμορφώσει το χαρακτήρα της, και να την βοηθήσει να βρει τον εαυτό της - και να απολαμβάνει τη ζωή ". 
Μια νεαρή κοπέλα χρειάζεται μια θετική αρσενική επιρροή στη ζωή της! 

Τα εφηβικά της χρόνια 

Όταν ένα κορίτσι γίνεται έφηβη, ο ρόλος του πατέρα παραμένει πολύ σημαντικός. Η Meg Meeker απαριθμεί περισσότερα στατιστικά στοιχεία στο βιβλίο της "Strong Fathers, Strong Daughters": 

· Η γονική συνδεσιμότητα είναι ο νούμερο ένα παράγοντας για την πρόληψη των κοριτσιών από τη συμμετοχή σε προγαμιαίο σεξ και στην εξάρτηση στα ναρκωτικά και το αλκοόλ. 
· Οι κόρες που αντιλαμβάνονται ότι οι πατέρες τους φροντίζουν για αυτές, οι οποίες αισθάνονται ότι είναι συνδεδεμένες με τους πατέρες τους, έχουν σημαντικά λιγότερες απόπειρες αυτοκτονίας και λιγότερες περιπτώσεις δυσαρέσκειας του σώματος, κατάθλιψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση, χρήση ουσιών, και ανθυγιεινού βάρους. 
· Τα κορίτσια με συμμετέχοντες πατέρες, έχουν διπλάσιες πιθανότητες να παραμείνουν στο σχολείο. 
· Η αυτοεκτίμηση μιας κόρης διαβλέπεται καλύτερα από την φυσική αγάπη του πατέρα της. 
· Τα κορίτσια με πατρικό πρότυπο, αισθάνονται πιο ασφαλείς, έχουν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση, είναι πιο πιθανό να επιτύχουν στο πανεπιστήμιο, και είναι λιγότερο πιθανό να αποτύχουν στο πανεπιστήμιο. 
· Τα κορίτσια με πατέρες που εμπλέκονται στη ζωή τους, έχουν υψηλότερες ποσοτικές και λεκτικές δεξιότητες και υψηλότερες πνευματικές λειτουργίες. 
· Οι πατέρες βοηθούν τις κόρες να γίνει πιο ικανές, να προσανατολίζονται, και πιο επιτυχημένες. 
· Τα κορίτσια με εμπλεκόμενους πατέρες, έχουν χαμηλότερα ποσοστά εγκυμοσύνης εφήβων. Τα έφηβα κορίτσια που ζουν και με τους δύο γονείς, είναι τρεις φορές λιγότερο πιθανό, να χάσουν την παρθενιά τους πριν από τα δεκαέξι τους. 
· 76 % των εφήβων κοριτσιών είπαν ότι οι πατέρες τους επηρέασαν τις αποφάσεις τους σχετικά με το αν θα πρέπει να γίνουν σεξουαλικά ενεργές. 
· Τα κορίτσια που ζούσαν μαζί με τις μητέρες και τους πατέρες τους (σε αντίθεση με αυτά που ζούσαν μόνο με τις μητέρες) έχουν σημαντικά λιγότερες αναπτυξιακές καθυστέρησεις, και λιγότερες μαθησιακές διαταραχές, συναισθηματικές δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς. 
· Τα κορίτσια που ζουν μόνο με τις μητέρες τους, έχουν σημαντικά μικρότερη ικανότητα να ελέγχουν τις παρορμήσεις, καθυστέρηση της ικανοποίησης, και να έχουν μια ασθενέστερη αίσθηση της συνείδησης ή για το σωστό και το λάθος. 

Η συμμετοχή ενός πατέρα στη ζωή της κόρης έχει μεγάλη επίδραση στη σεξουαλική της δραστηριότητα, όπως αντικατοπτρίζεται στις πληροφορίες πάνω. 

Τα κορίτσια που δεν παίρνουν την αρσενική προσοχή και την αγάπη από τους πατέρες τους, θα στρέφονται συχνά προς οποιοδήποτε αρσενικό φύλο για να καλύψει αυτό το κενό και την ανάγκη. Διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για να γίνουν σεξουαλικά ενεργές σε νεαρότερη ηλικία και να μείνουν έγκυες. Επίσης, είναι περισσότερο σε κίνδυνο ότι θα συμμετάσχουν σε μια καταχρηστική σχέση. 
Η σχέση ενός πατέρα με την κόρη του, θα καθορίσει συχνά το είδος των σχέσεων που επιλέγει. 

Οι πατέρες, επίσης επηρεάζουν όταν οι κόρες τους αρχίζουν την εφηβεία. 

Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Science Daily με τίτλο "Father-Daughter Relationship Crucial to When Girls Enter Puberty, Researchers Say", είπε για μια μελέτη που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο Vanderbilt. Οι ερευνητές είπαν "Η μελέτη εξέτασε 173 κορίτσια και τις οικογένειές τους από τη στιγμή που τα κορίτσια ήταν στην προ-νηπιαγωγείο ηλικια έως ότου ήταν στην έβδομη τάξη". 

"Τα κορίτσια που είχαν στενές, θετικές σχέσεις με τους γονείς τους κατά τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής έτειναν να παρουσιάζουν σχετικά αργά την εφηβεία, σε σύγκριση με τα κορίτσια που είχαν πιο μακρινές σχέσεις με τους γονείς τους. Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ποιότητα των πατέρων στην εμπλοκή με τις κόρες ήταν το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του πρώιμου οικογενειακού περιβάλλον σε σχέση με το χρονοδιάγραμμα των κοριτσιών στην εφηβεία". 

"Τα κορίτσια που μπήκαν στην εφηβεία αργότερα, γενικά είχαν πατέρες που συμμετείχαν ενεργά στην παροχή φροντίδας. Είχαν πατέρες που ήταν υποστηρικτικοί στις μητέρες των κοριτσιών. Και είχαν θετικές σχέσεις με τις μητέρες τους. Αλλά είναι « η συμμετοχή τους, παρά των μητέρων» των πατέρων, η οποία φαίνεται να είναι υψίστης σημασίας για τον χρόνο της ανάπτυξης των κοριτσιών". 

Οι πατέρες βοηθούν επίσης να χτίσουν την αυτοπεποίθηση στις κόρες τους. 

Τα κορίτσια μαθαίνουν να θεωρούν τους εαυτούς τους, με τον τρόπο που οι πατέρες τους θεωρούν. Αν τους δίνεται αγάπη και θετική προσοχή, αισθάνονται μια αίσθηση της εκτίμησης. Αλλά εάν αγνοούνται, αντιμετωπίζονται σκληρά και ποτέ δεν τους δόθηκε μια θετική γνώμη, είναι δύσκολο για αυτά να αισθάνονται καλά για τον εαυτό τους. 

πατερας
Οι τρυφεροί πατέρες παρέχουν τη σταθερότητα και την ηθική καθοδήγηση στο σπίτι. 

Αυτοί ενδιαφέρονται αρκετά για να βοηθήσουν στην καθοδήγηση στις κόρες τους μέσα από τα δύσκολα εφηβικά τους χρόνια. Οι στατιστικές δείχνουν ότι η συμμετοχή τους πραγματικά κάνει τη διαφορά στον τομέα των εφηβικών κυήσεων, κατάχρηση ουσιών, και την ακαδημαϊκή επιτυχία. 

Ένας πατέρας μπορεί επίσης να επηρεάσει την αντίληψη της κόρης για τον Θεό. 

Αν έχει την αγάπη, την φροντίδα, ενός συμμετέχων πατέρα, θα δει πιο εύκολα τον Θεό σαν στοργικό Πατέρα. Αλλά εάν ο πατέρας της είναι υπερβολικά αυστηρός, κρύος και απόμακρος, αυτή μπορεί επίσης να δει τον Θεό με αυτόν τον τρόπο. Είναι δύσκολο να δούμε τον Θεό ως στοργικό πατέρα, όταν δεν ξέρεις τι είναι ένας στοργικός πατέρας. 

Ένας πατέρας είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή της κόρης. 

Σύμφωνα με την Meg Meeker στο "Strong Fathers, Strong Daughters", έχει αντιμετωπίσει πατέρες λέγοντάς τους πώς αυτοί επηρεάζουν τις κόρες τους, 
"Όταν είναι είκοσι πέντε, θα ταξινομούν διανοητικά τον φίλο ή τον σύζυγό της, με εσένα. Όταν είναι τριάντα πέντε ετών, ο αριθμός των παιδιών που έχει, θα επηρεαστεί από την ζωή μαζί σας. Τα ρούχα που φοράει, θα αντανακλούν κάτι για σας. Ακόμη και όταν είναι εβδομήντα πέντε, πώς αντιμετωπίζει το μέλλον της, θα εξαρτηθεί από κάποια μακρινή ανάμνηση του χρόνου που περάσατε μαζί. Είτε πρόκειται για καλές ή επώδυνες, οι ώρες και τα χρόνια που περάσατε μαζί της - ή δεν περάσατε μαζί της - καθορίζουν το ποια είναι". 
Θα υπάρξουν και άλλοι σημαντικοί άντρες στη ζωή ενός κοριτσιού, αλλά η επιρροή του πατέρα της θα διαρκέσει ολόκληρη τη ζωή της. 



Αν είστε ένας πατέρας και νιώθετε την μεγάλη ευθύνη της ανατροφής μιας κόρης, να ξέρετε ότι είστε η θετική αρσενική επιρροή στη ζωή της. Η Αγάπη, η καθοδήγηση, η προστασία, και να είναι είστε εκεί για εκείνη. Να είστε το είδος του άνδρα που ελπίζετε ότι θα παντρευτεί μία ημέρα. Η σχέση σας μαζί της έχει εκτεταμένες συνέπειες. Βοηθήστε την να γίνει η αξιόλογη γυναίκα που σχεδιάστηκε για να είναι!

Πηγή

Έγκυες μητέρες βάζουν σε κίνδυνο τα έμβρυα «Το μόνο που τις ενδιαφέρει είναι η καλή εμφάνιση»


«Mοmmyrexia» - το κόμπλεξ των μαμάδων οι οποίες έχουν εμμονή με την εικόνα τους και την εξωτερική τους εμφάνιση επιδιώκοντας να είναι... κορμάρες αμέσως μετά τον τοκετό.



ΜΠΑΜΠΑ ΕΛΑ

«Χτυπημένη» από την...«mommyrexia», τη νέα τάση που ξεκίνησε από το Hollywood, η Caroline Berg Eriksen, σύζυγος του Νορβηγού ποδοσφαιριστή, Lars-Kristian Eriksen, πόζαρε στο Instagram, μόλις τέσσερις μέρες μετά τη γέννα, επιδεικνύοντας τους τέλειους κοιλιακούς της. 

Η 26χρονη Caroline, συγγραφέας στο επάγγελμα, δεν θυμίζει σε τίποτα τις γυναίκες που προσπαθούν να επαναφέρουν το σώμα τους μετά από μία εγκυμοσύνη. 

Όπως η ίδια δηλώνει, στη διάρκεια της εγκυμοσύνης πήρε συνολικά έξι κιλά, τα οποία και έχασε αμέσως μετά τη γέννα. 

Για την γαλλική « Liberation», η Caroline, πάσχει από «mοmmyrexia», μία ασθένεια των μαμάδων οι οποίες έχουν εμμονή με την εικόνα τους και την εξωτερική τους εμφάνιση επιδιώκοντας να είναι... κορμάρες αμέσως μετά τον τοκετό. 

Πολλές είναι οι γυναίκες που δεν ακούν τις συμβουλές των γιατρών τους και στερούνται των βασικών τροφών προκειμένου να παραμείνουν αδύνατες. Αγνοούν το γεγονός ότι οι εξαντλητικές και αυστηρές δίαιτες μπορούν να βλάψουν μητέρα και έμβρυο. 

«Το μόνο που τις ενδιαφέρει είναι η καλή εμφάνιση», επισημαίνουν οι ειδικοί. 

Οι γυναίκες αυτές έχουν ως πρότυπο διάσημες μητέρες του Χόλιγουντ οι οποίες κατάφεραν να πάρουν το ελάχιστο επιπλέον βάρος κατά την εγκυμοσύνη τους και μέσα σε λίγες εβδομάδες επέστρεψαν στην προηγούμενη «εικόνα» τους. Η Caroline το κατάφερε μέσα σε τέσσερις μέρες μετά τον τοκετό και για να αποδείξει το κατόρθωμά της, ανέβασε μία σέξι φωτογραφία της στο Instagram αποκαλύπτοντας τα κάλλη της .

Για τους ψυχολόγους, οι γυναίκες, που έχουν πιθανότητες να «πάθουν» mommyrexia, είναι εκείνες, για τις οποίες η ομορφιά και η εμφάνιση είναι αναπόσπαστο και πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής τους, και εκείνες, που φοβούνται μην χάσουν την προσοχή των συντρόφων τους. 

Υπάρχουν, άλλωστε, γυναίκες, που στον φόβο τους μην τυχόν και χάσουν τον σύντροφό τους, παραμελούν τα παιδιά τους. 

Ακόμα και μετά την εγκυμοσύνη, όμως, μητέρες απέχουν από τον θηλασμό, ώστε να έχουν χρόνο να γυμνάζονται. 

Οι γιατροί από την πλευρά τους, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και υπενθυμίζουν ότι μία αυστηρή δίαιτα, που δεν επιτρέπει στην εγκυμονούσα να πάρει βάρος, είναι πολύ πιθανό να επηρεάσει και το βάρος του εμβρύου.

Τι είναι η Γονική Αποξένωση ;

Τι είναι η Γονική Αποξένωση ;

H Γονική Αποξένωση ΕΙΝΑΙ Παιδική Κακοποίηση και Συναισθηματική Κακοποίηση ... παρακάτω είναι μια περίληψη από προσωπικές εμπειρίες σε συνδυασμό με τις απόψεις των ειδικών και επιχειρεί να εξηγήσει τις διάφορες πτυχές της γονικής αποξένωσης.


Η Γονική Αλλοτρίωση / Αποξένωση δεν πρέπει να συγχέεται με το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης (PAS), το πρώτο είναι πράξη και το άλλο είναι το αποτέλεσμα.

Η Γονική Αποξένωση είναι η πράξη του γονέα να καθοδηγήσει / πείσει τα παιδιά να "ξεφύγουν" από τον άλλο γονέα, μέσω της πλύσης εγκεφάλου των παιδιών ώστε να σκέπτονται άσχημα για τον στοχοποιημένο γονέα, συχνά στο σημείο να αρνούνται να έχουν οποιαδήποτε σχέση μαζί του ή να περνούν ελάχιστο χρόνο με τον εν λόγω γονέα, στις περισσότερες περιπτώσεις, τα παιδιά στην πραγματικότητα δεν πιστεύουν μόνο τα λόγια του αποξενωτή γονέα, αλλά πείθονται επίσης με τέτοιο τρόπο ώστε να πιστεύουν ότι είναι τα ίδια που έχουν πάρει την απόφαση ότι δεν τους αγαπούν ή ότι δεν θέλουν να δουν τον άλλο γονέα.

Οι αποξενωτές γονείς έχουν πονηριά στους τρόπους τους και θα κάνουν σχεδόν τα πάντα για να επιτύχουν το στόχο τους και αυτό συχνά περιλαμβάνει ψευδείς ισχυρισμούς κακοποίησης στα παιδιά υποτίθεται ότι από τον στοχευμένο γονέα και στις περισσότερες περιπτώσεις περιλαμβάνει χρόνιες δικαστικές διαμάχες και πολύ άγχος, ορισμένοι στοχευμένοι γονείς επιλέγουν να εγκαταλείψουν τον αγώνα επειδή δεν έχουν τα μέσα για την κάλυψη των εξόδων ή επιλέγουν να μην υπομένουν το άγχος και αυτό είναι που στην ουσία ο αποξενώτής γονέας θέλει να συμβεί, δεδομένου ότι συνήθως έχει ως αποτέλεσμα ο στοχευμένος γονέας να εξέρχεται από τη ζωή των παιδιών.

Οι αποξενωτές γονείς ισχυρίζονται ότι αγαπούν τα παιδιά, ενώ την ίδια στιγμή οι ενέργειές τους μειώνουν σημαντικά τα δικαιώματα των παιδιών, τα συμφέροντα και τη μακροπρόθεσμη συναισθηματική σταθερότητα, οι αποξενωτές γονείς συνήθως δεν ενδιαφέρονται για αυτά τα πράγματα, μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ο διεστραμμένος στόχος τους με σχεδόν οποιοδήποτε κόστος, είναι απόλυτοι ψεύτες και ντροπή να λέγονται γονείς και μπορεί να υπάρχουν πολλοί λόγοι για τις πράξεις τους, ως επί το πλείστον διεστραμμένοι ή και εξαιρετικά εγωιστικοί.

Οι αποξενωτές γονείς στις περισσότερες περιπτώσεις γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν στα παιδιά και στον στοχευμένο γονέα, αλλά μόλις αρχίσουν δεν σταματούν, είναι σε παθολογική έμμονη κατά του στοχευμένου γονέα ... 

Οι αποξενωτές γονείς ποτέ δεν θα παραδεχθούν το σφάλμα τους, ακόμα και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα μπορεί να πιστεύουν ότι δεν έχουν υπαιτιότητά, πολλοί παρουσιάζουν ακόμη τα σημάδια των διαφόρων ψυχολογικών διαταραχών, αλλά αρνούνται τις συμβουλές, ακόμα και από επαγγελματίες, ορισμένοι παρόλο που έχουν επιτύχει τους στόχους τους συνεχίζουν για χρόνια, αλλά ένα πράγμα δεν αλλάζει και αυτό είναι που κάνουν κατάχρηση των συναισθημάτων των παιδιών, που καταχρώνται τα δικά τους παιδιά.

Τα παιδιά είναι « υπό την επήρεια » του αποξενωτή γονέα, ειδικά όταν είναι μικρά, παίρνουν κατεύθυνση και μεταδίδουν όλες τις απόψεις του αποξενωτή γονέα και είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ...  ότι κάνουν ή λένε τα παιδιά, δεν είναι από δική τους ελεύθερη σκέψη που κάνει το μυαλό τους, είναι από αυτόν που τα καθοδήγησε / έπεισε, μόνο όταν είναι αρκετά ώριμα λένε ή κάνουν χωρίς παρέμβαση, τις δικές τους σκέψεις και τα συναισθήματά τους.

Τι είναι η Γονική Αποξένωση ;


Εδώ είναι μερικά από τα σενάρια που θα μπορούσαν να είναι από μόνα τους ζητήματα ή σε συνδυασμό μεταξύ τους, που δείχνουν οι αποξενωτές γονείς, ποιοι είναι και γιατί κάνουν αυτό που κάνουν.


Οι αποξενωτές είναι τόσο γεμάτοι με θυμό, οργή και μίσος, που δεν μπορούν να δουν παραπάνω, έχουν την αίσθηση ότι ολόκληρος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους. Είναι σαν να είναι τυφλωμένοι από τον θυμό και το μίσος τους.
Πιθανόν να είχαν μεγαλώσει σε ένα σπίτι όπου ένας από τους γονείς τους ήταν ένας αποξενωτής και είναι το μόνο πράγμα που ξέρουν για τις σχέσεις, αυτό είναι ένα άτομο που θέλει να τους ελέγχει όλους και, αν δεν έχει τον έλεγχο, τότε είναι ένα τίποτα. Έτσι, δεν ξέρουν πώς να έχουν μια σχέση με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, ούτε ξέρουν πώς να το χειριστούν με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, όταν χάσουν τον έλεγχο πάνω σε όλους. 

Οι αποξενωτές έχουν πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση, κάτω  από οποιοδήποτε συμπέρασμα ότι σε ότι κι αν είχαν εμπλακεί ήταν μια αποτυχία, όπως ο γάμος τους, θα τα συμψηφίσουν, αγωνίζονται για να υπερασπιστούν την τιμή και τη φήμη τους. Είναι τόσο υπερπροστατευτικοί της εικόνας τους, θα κάνουν τα πάντα για να βεβαιωθούν ότι θα παραμείνει, μοιάζοντας με το τέλειο πρόσωπο και θα καταστρέψουν όλους τους άλλους γύρω τους για να διατηρήσουν αυτή η εικόνα .

Οι αποξενωτές, δεν μπορούν να αποδεχθούν την ευθύνη για τις πράξεις τους και κατηγορούν σε όλους, τους άλλους, διότι πώς θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι λάθος. Όλοι οι άλλοι είναι λάθος.

Οι αποξενωτές είναι τόσο ναρκισσιστές στις πεποιθήσεις τους, ότι ποτέ δεν είναι λάθος, για να προστατεύσουν την εικόνα τους, θα πρέπει να βεβαιώνονται ότι είναι πάντα στην κορυφή και ότι όλα είναι πρόβλημα ή σφάλμα του άλλου.

Οι αποξενωτές, δεν διδάχθηκαν ποτέ να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις ενέργειές τους και να είναι ταπεινοί, όταν κάνουν ένα λάθος. Δεν είχαν ανησυχίες ότι θα μπορούσαν να κάνουν λάθος, ακριβώς σαν τους δικούς τους γονείς που δεν μπορούσαν να κάνουν λάθος και έτσι είναι όλοι οι άλλοι που είναι λάθος και έτσι αντ' αυτού, κατηγορούν όλους τους άλλους για τα λάθη τους.

Οι αποξενωτές είναι τόσο τρομοκρατημένοι από να χάσουν τα παιδιά τους, κι ότι θα πρέπει να πλάσουν μια τέλεια εικόνα του εαυτού τους και να κάνουν το άλλο πρόσωπο να φαίνεται τόσο κακό, ώστε να εξασφαλίσουν ότι δεν θα χάσουν τα παιδιά και τον έλεγχό τους .

Οι αποξενωτές είναι τόσο τρομοκρατημένοι ότι δεν είναι αξιαγάπητοι που αναγκάζουν τους άλλους να τους αγαπούν.

Οι αποξενωτές, πιστεύουν συχνά ότι με την απόκτηση του πλήρη έλεγχου των παιδιών, πριν από κάθε συμβιβασμό διαζυγίου και επιμέλειας των παιδιών, ότι θα επωφεληθούν οικονομικά για τον εαυτό τους και ότι θα λαμβάνουν τη μέγιστη συνεχή οικονομική στήριξη από τον άλλο γονέα αλλά και από δημόσιους φορείς.
Συνήθως ανακοινώνουν τον τερματισμό της σχέσης τους με τον άλλο γονέα και για να δικαιολογηθούν στους φίλους και τους υπόλοιπους συγγενείς λένε ότι ο άλλος γονέας ήταν υπαίτιος και δεν αξίζει κάθε είδους αντιπαροχή στην διαδικασία, δεν μπορούν να δεχτούν την ευθύνη για τις ενέργειές τους.

Οι αποξενωτές συνήθως έχουν διαταραχή προσωπικότητας.

Τι είναι η Γονική Αποξένωση ;
Πολλοί αποξενωτές γονείς δεν θα βγούν και να υποβαθμίσουν το στόχο τους ανοιχτά (αν και πολλοί το κάνουν), ορισμένοι χρησιμοποιούν πιο λεπτές μεθόδους και όταν νομίζετε ότι τα έχετε ακούσει όλα...τόσο περισσότερα έρχονται στο φως. 

Εδώ είναι κάποιες από τις μεθόδους.


Οι αποξενωτές γονείς χρησιμοποιούν συχνά την συμπάθεια για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των παιδιών, αυτό μπορεί να είναι τόσο απλό όπως «αυτός / αυτή μας άφησε χωρίς χρήματα και δεν νοιάζεται για μας», η συμπάθεια από τους φίλους και την οικογένεια είναι επίσης σημαντική γι' αυτούς, ο πρώτος κανόνας της αποξένωσης, η υποστήριξη και η αιτιολόγηση για τις πράξεις τους ... 

Συναισθηματική υποστήριξη ... 

με τη στρατολόγηση της συναισθηματικής στήριξης των παιδιών, τα παιδιά γίνονται πιστοί εις βάρος του άλλου γονέα, εδώ ο στόχος είναι, τα παιδιά να αισθάνονται λύπη για τον αποξενωτή γονέα και να έχουν αρνητική στάση προς τον άλλο γονέα, τα παιδιά να νιώθουν ότι πρέπει να υποστηρίξουν τον αποξενωτή και σε πολλές περιπτώσεις επίσης αισθάνονται ότι αν συνεχίσουν να αγαπούν τον στοχευμένο γονέα ότι ο αποξενωτής θα απογοητευθεί.

Ψευδείς ισχυρισμοί κακοποίησης ... 

ένα από τα φαβορί, ως επί το πλείστον είναι η σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών, αυτό είναι ένα σκληρό χτύπημα για να στοχοποιήσει τον αθώο γονέα και συχνά καταλήγει ότι ο αποξενωμένος γονέας δεν βλέπει τα παιδιά για κάποιο χρονικό διάστημα ή μόνο υπό επιτήρηση, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, και στη συνέχεια οι δικαστικές διαδικασίες οι οποίες οδηγούν στην οικονομική και συναισθηματική αποστράγγιση, εδώ ο στόχος είναι ότι ο αποξενωμένος γονέας θα σταματήσει ή θα ενδώσει στις παράλογες απαιτήσεις, συνήθως τις οικονομικές.

Έλεγχος ... 

ο αποξενωτής γονέας πρέπει να αισθάνεται ότι έχει τον έλεγχο και θα κάνει σχεδόν τα πάντα για να τον πάρει και ένα παράδειγμα είναι εδώ: "...αν το κάνεις αυτό, τότε μπορεί να συμβεί αυτό (κακό)..", αφήνοντας τα παιδιά να πάρουν την απόφαση σε ότι ο αποξενωτής γονέας θέλει.
Η δύναμη των σχολίων με υπονοούμενα: "...να μου το πείτε αν αυτός δεν είναι εκεί ...αν δε σας δώσουν ή σας λείψει κάτι να μου το πείτε", όταν ένα παιδί ακούει αυτό το είδος το σχόλιο, αμέσως γίνεται καχύποπτο και ασχολείται με τον στοχευμένο γονέα, και θα αναφέρει συχνά αρνητικά πράγματα για την παραμονή του, στον αποξενωτή γονέα όπως περίμενει.

Προσπαθούν να εξαγοράσουν την αγάπη ... 

ο αποξενωτής γονέας πιθανότατα θα έχει τα παιδιά προετοιμασμένα ότι θα πρέπει να τους δώσουμε κάτι που δεν έχουν οι αποξενωτές. Σε πολλές περιπτώσεις λένε στα παιδιά πράγματα τα οποία υποθετικά είπε ότι θα τους αγοράσει ο άλλος γονέας, ώστε αυτά να απογοητευτούν. Σε άλλες περιπτώσεις, το σχόλιό τους θα είναι "δεν μπορείς να αγοράσεις την αγάπη μας με τα δώρα", η πραγματική πλευρά αυτού είναι ότι τα παιδιά νομίζουν ότι κάνουν κάτι που δεν θα σας αρέσει και ότι δεν μπορείτε να εξασφαλίσετε την αγάπη τους, η αποξενωτές τότε θα έχουν φτάσει σε άλλα επίπεδα σε αυτό το σημείο, έτσι ώστε ότι κάνετε μπορεί να αρνηθεί την αγάπη.

Αλλαγή επωνύμου ... 

ο αποξενωτής γονέας σε πολλές περιπτώσεις προσπαθεί να αλλάξει την παιδική επώνυμα και κάνει τα παιδιά να πιστεύουν ότι το νέο επώνυμό τους είναι ένα καλύτερο επώνυμο και, ενδεχομένως, το επώνυμο σας έχει μια κακή φήμη και γι' αυτό γίνεται αυτή η αλλαγή, ο αποξενωτής θα μπορεί να δικαιολογήσει την προσπάθεια να αλλάξει το επώνυμο στα παιδιά με κάποιο τρόπο.

" Μήπως αυτός δεν σας μιλάει σωστά " ... 

ένα απλό πράγμα, όταν εσείς υψώνετε τη φωνή σας θα είναι και οι ενδείξεις για τα παιδιά, ο αποξενωτής γονέας θα έχει πει πράγματα όπως "αν αυτός σας φώναξε, τότε δεν σας σέβεται ή δεν σας αγαπάει", ο αποξενωτής παίρνει αποφάσεις για εσάς, τα παιδιά με βάση αυτά που ο αποξενωτής γονέας τους εξήγησε, θα πάρουν την απόφαση ότι δεν τα σέβεστε ή δεν τα αγαπάτε. Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μεθόδους που χρησιμοποιείται από ένα αποξενωτή. 
Τα παιδιά είναι πολύ πιθανό να οδηγηθούν και να αισθάνονται ότι δεν είστε άξιοι της αγάπης τους επειδή τους μεταχειρίζεστε άσχημα, για κάτι που μπορείτε να κάνετε ή να πείτε.

Τι είναι η Γονική Αποξένωση ;
Η οικογένεια και οι φίλοι σας ... 

στις περισσότερες περιπτώσεις, ο αποξενωτής γονέας θα προσπαθήσει να τους δυσφημήσει επίσης ... ".. ο αδελφός του, ο θείος σας, είναι αλκοολικός...". Τώρα, αν αυτό είναι αλήθεια, μπορεί να υπάρξει κάποια δίκαιη βάση, αλλά μέχρι τώρα είναι αλήθεια μόνο στο μυαλό των παιδιών, και ενώ ο αποξενωτής δεν σας έχει ως άμεσο στόχο, σας έχει μειώσει και στιγματίσει κι εσάς και την οικογένεια σας. 
Ο αποξενωτής γονέας χρησιμοποιεί κάποιο γεγονός για να ενισχύσει ένα ψέμα και όλα τα παιδιά βλέπουν το γεγονός ότι ο θείος είναι αλκοολικός άρα και τα υπόλοιπα πρέπει να είναι αληθινά. 
Η δυσφήμιση αρκετών από τους φίλους και την οικογένειά σας, σας κάνει να είστε αναξιόπιστος στα μάτια των παιδιών.

Το σπίτι είναι όπου είναι η καρδιά ... 

και δικαίως έτσι, αλλά ο αποξενωτής γονέας το εκμεταλλεύεται, κάθε προσπάθεια για να τα πείσετε ότι έχουν κι άλλο σπίτι που τα αγαπάει, το σπίτι και η καρδιά τους ανήκει πραγματικά στον τόπο του αποξενωτή γονέα "...είστε ευτυχισμένοι εδώ ή εκεί...", τα παιδιά δεν θέλουν να απογοητεύσουν τον αποξενωτή, έτσι λένε "εδώ", είναι πολύ πιο εύκολο για αυτά με αυτόν τον τρόπο και το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι δεν αισθάνονται σαν το σπίτι τους με τον αποξενωμένο γονέα, ως εκ τούτου δεν υπάρχει λίγη αγάπη και η αίσθηση του "ανήκειν" στο σπίτι του αποξενωμένου γονέα, τελικό αποτέλεσμα είναι ότι δεν θέλουν να είναι εκεί.

"Αν μας αγαπούσε θα ήθελε απλά να είμαστε ευχαριστημένοι" ... 

και από τώρα μαντέψτε πού νομίζουν ( καθοδηγούμενα ) ότι είναι πιο ευτυχισμένα ... 

"Αν μας αγαπούσε θα ήθελε να μας έχει ευτυχισμένους και δεν θα τον ένοιαζε τι είπε ο δικαστής, θα μας αφήσει να φύγουμε" ... 

Αυτό ακούγεται πολύ δύσκολο ενάντια στον αποξενωτή γονέα, εάν έχουν το θάρρος να το πουν, τότε πιστεύω ότι πραγματικά θα γίνει πολύ κακιά με το να μην τα αφήσει να φύγουν. Στην αντίθετη περίπτωση που το πουν στον αποξενωμένο γονέα, ο αποξενωτής ξέρει ότι πάλι θα χάσετε.

Διακοπές ... 

σκοπεύετε να πάτε τα παιδιά διακοπές, ο αποξενωτής γονέας πιθανότατα θα προσπαθήσει να δυσφημίσει και να υποβαθμίσει την εκδήλωση, επισημαίνοντας τους κινδύνους...π.χ. κάμπινγκ, "...να είστε προσεκτικοί από τα φίδια και τις αράχνες..." ... στο τέλος τα παιδιά δεν θα είναι πρόθυμα να πάνε και η ανυπομονησία τους θα έχει φύγει, δεν θα θέλουν να πάνε, αλλά και να πάνε θα είναι θυμωμένα μαζί σας, ακόμη και μετά που ίσως εγκατασταθούν και τελικά είναι να απολαύσετε τις διακοπές ... "... είναι επικίνδυνο να πάρει τα παιδιά από το κάμπινγκ στο δάσος..." αφήνει τα παιδιά να σκέφτονται ότι είστε πρόθυμοι να τα θέσετε σε κίνδυνο, δεν είναι ένας καλός γονέας.

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)